Eind oktober bereikte ons het nieuws dat N.E.C. (wederom) dreigt met een vertrek uit de Goffert. Indien de gemeente Nijmegen en N.E.C. voor 1 januari 2016 geen akkoord bereiken over het stadion, bestaat er volgens het bestuur een reële mogelijkheid te verhuizen naar een andere locatie. Deze verhuizing betekent hoogstwaarschijnlijk spelen in een splinternieuwe identiteitsloze betonbak op het industrieterrein Bijsterhuizen aan de rand van Nijmegen.
De belangrijkste reden achter de verhuisplannen is de jaarlijkse huursom van 700.000 euro die volgens de directie als een molensteen om de nek van de club hangt. Daarnaast zouden de commerciële voorzieningen in de huidige Goffert niet meer van deze tijd zijn. Saillant genoeg doemde het momenteel genoemde alternatief Bijsterhuizen eind jaren 80 ook al op, toen de club nog veel meer dan nu toe was aan een vernieuwd onderkomen met betere voorzieningen. Destijds werd het plan afgeblazen wegens geldgebrek. Hoewel er met suikeroom Marcel Boekhoorn en kompanen nu wellicht wel genoeg financiële armslag zou zijn om een nieuw onderkomen te bekostigen, is het toch zeer te hopen dat N.E.C. de prachtige locatie in het goffertpark trouw blijft.
De locatie van de Goffert kent namelijk een tragische en unieke geschiedenis, die onlosmakelijk aan de identiteit van N.E.C verbonden is. In de crisisjaren van de jaren 30 van de vorige eeuw werd het stadion met de hand uitgegraven. Hierbij werd maar liefst 80.000 kubieke meter grond verplaatst door werkloze Nijmegenaren die op deze manier toch nog iets van inkomen konden vergaren. De tribunes werden vervolgens met puur handwerk gebouwd. De arbeiders vervloekten het nieuwe stadion destijds logischerwijs enorm, en de bijnaam “Bloedkuul” was volgens Nimweegs dialect dan ook snel gevonden. De schep die voor het stadion staat refereert aan dit tijdperk.
Hoewel de bouw van het voor die tijd gigantische stadion al in 1939 voltooid was, duurde het tot 1945 voordat N.E.C. er noodgedwongen de vaste bespeler van werd. Het oude stadion aan de Hazenkampseweg was onbespeelbaar geworden door de oorlogsschade en dus restte de Nijmegenaren geen andere optie dan huur te gaan betalen voor stadion de Goffert. Dit was in het oude stadion niet nodig, omdat deze in eigen bezit was geweest.
Feit werd wel dat N.E.C. vanaf dat seizoen speelde in het 3de stadion van Nederland, na de Kuip en het Olympisch Stadion van Ajax. Voor de wedstrijd N.E.C. – Ajax wisten in 1968 maar liefst 32.000 mensen de Goffert te vinden. Het Nederlands Elftal speelde er in de jaren 70 enkele interlands en in 1977 werd ook de bekerfinale er gehouden. In de jaren die volgden zette de teloorgang van de Goffert zich helaas in gang. Recettes liepen terug en de tribunes voldeden niet langer aan de nieuwe veiligheidseisen. Na jaren van twijfel werd tussen 1999 en 2000 de nieuwe Goffert uit de grond gestampt.
Dit nieuwe stadion lijkt, op de oude stadionklok bij de toegangspoort na, in niets meer op de oude Goffert. Het is een vrij standaard Nederlands stadion waar er begin 21ste eeuw meerdere van zijn gebouwd. Ondanks dat is de roemruchte geschiedenis nog altijd voelbaar op de plek. De nieuwe Goffert ligt nog steeds in de met bloed zweet en tranen uitgegraven “kuul”. Elke thuiswedstrijd wanneer de supporters de trappen van deze kuil afdalen proeven de romantici onder hen het verleden en herbeleven ze de talloze herinneringen.
Alleen al daarom zou N.E.C. “de Bloedkuul” nooit mogen verlaten. Het beetje extra aan sponsorinkomsten kan het opgeven van de eigen identiteit en historie natuurlijk nooit vergoeden.
[foto’s met dank aan Legio Noviomagum en De Trouwe Honden]
