Nooit meer Langeleegte. Op 2 april 2013 werd het onvermijdelijke faillissement uitgesproken en kwam er een einde aan het bestaan van SC Veendam. Wat blijft zijn de lichtmasten boven de stad, een legendarisch stadion en de vele herinneringen. De Veenkolonialen zijn definitief verdronken in het moeras. Een zwarte dag voor voetbalromantici, de geschiedenis kreeg er een voetnoot bij.
Aan de andere kant van de grens lukt het Duitse veenkolonialen nog altijd dapper de laarzen bovenop de drassige veengrond te houden. Wie de moeite neemt om achter Emmen de grens over te gaan komt uit in Meppen, waar de MEP-Arena qua naamgeving een stuk nieuwer en commerciëler aandoet dan hetgeen je er aantreft. Krakkemikkige kraampjes buiten het stadion waar je bier en braadworst koopt voor een euro, twee oude staantribunes en een zittribune bestaande uit een lange houten balk waar zitplaatsen worden gescheiden door een handgeschreven getal. En waardoor wordt het veld omringd? Hekken, ouderwetse hekken.
Zonder al teveel inlevingsvermogen waan je je twintig jaar terug in de tijd. Precies de periode dat SV Meppen tot ieders verrassing op een nationaal niveau acteerde. Tussen 1987 en 1998 speelde de plaatselijke Sportverein in de Tweede Bundesliga. Zuchtte elke gedegradeerde club in Nederland dat het zich weer op moest maken voor lange, donkere en koude avonden aan de Langeleegte, in Duitsland moest een reis worden gemaakt naar de grootst mogelijke uithoek, Emsland. Hier, diep verscholen in het veen en grenzend aan Nederlands niemandsland, beleefde menig grote Duitse club een lastige middag. Met hoongelach werd neergekeken op die Duitsers uit dat afgelegen oord. Elf jaar lang werd Meppen door supporters van de tegenstander begeleid door ‘Zieht den Meppenern die Gummistiefel aus!’ Evenals bij SC Veendam werd ook bij SV Meppen de ligging in het veen overduidelijk niet als een teken van positieve culturele progressie gezien.
De laarzen moesten uit bij de veenboeren. De laarzen gingen uiteindelijk ook bijna uit. Na twee faillissementen vond SV Meppen zich terug op het vijfde niveau. Investeringen in het stadion (waar hebben we dat meer gehoord) en een te dure spelershuishouding brachten Meppen aan de rand van de afgrond. Ter nauwer nood bleef de club bestaan, ter nauwer nood bleef zodoende ook het stadion behouden. Geld was er amper het voorbije decennium. Hier zijn dan ook geen investeringen gedaan in skyboxen, elektronische poortjes, glazen wanden voor uitvakken en moderne scoreborden. Wie voetbal wil beleven zoals vroeger, wie wil zitten op een ongemakkelijke zitplaats omringd door drinkende en rokende medesupporters, wie wil staan of ouderwets in de hekken wil hangen, wie kortom nostalgie wil voelen, die doet er verstandig aan af te reizen naar Meppen. Koop vooral rubberen laarzen, ploeter door het veen en hang in de hekken. Het kan nog in Meppen!
(foto met dank aan Goundhoppers.info!)
