Het seizoen 19-20 van: NEC

Het seizoen van NEC zit er weer op. Door het coronavirus kunnen we de competitie helaas niet afmaken. Lees hier hoe het seizoen van de Nijmegenaren was. Extra aandacht voor de tofste awayday, hoogte- en dieptepunt in het normalisatieproces, de wedstrijden met de meeste sfeer en overige hoogtepunten. Met dank aan nec.fans.

Valse start

NEC kent een hele valse start in het seizoen 2019-2020, waar er in de voorbereiding maar één wedstrijd werd verloren. In de eerste wedstrijd tegen FC Eindhoven gingen we al ten onder. Waar na vijf minuten Musaba de 1-0 maakt, doen twee doelpunten van Branco van den Boomen ons de das om. De drie punten worden de wedstrijd daarna in een super hectische slotfase gepakt op De Toekomst tegen de beloften van Ajax. Waar NEC het gehele seizoen in zal uitblinken is het maken van doelpunten in de slotminuten. Waar eerst Jong Ajax eraan moet geloven voegen ook FC Den Bosch, de Graafschap, Go Ahead Eagles, nog een keer Jong Ajax, Helmond Sport en Jong Utrecht zich bij dit rijtje. Tegen al deze ploegen scoorde NEC na de 88^e minuut voor een gelijkspel of een overwinning.

Exacte kopie

Het seizoen zelf was een exacte kopie van het seizoen ervoor. Goede wedstrijden werden afgewisseld met draken van wedstrijden en zo ook de resultaten. Met als positieve uitschieter de historische 1-7 overwinning op Telstar en met de negatieve uitschieter de 2-0 verliespartij in en tegen Dordrecht. Het seizoen kabbelde wat voort en de hoop op promotie vervloog eigenlijk vrij snel. Ook de bekerwinst konden we na één wedstrijd uit ons hoofd zetten, na het derde achtereenvolgende seizoen naar Rotterdam te gaan om op het op te nemen tegen Excelsior, werd er in de verlenging met 4-2 verloren en was ook dat avontuur klaar. Na een teleurstellend bekeravontuur en ook een matig (veel te kort) seizoen eindigde NEC (net als het jaar ervoor) op een 8^e positie.

Sportief hoogtepunt

De 1-7 overwinning op Telstar en de overwinning op Roda JC (uit, 1-2) waren er twee voor in de boeken. Alles aan de dag waarop die laatste overwinning werd geboekt klopte: goed weer, een goedgevuld uitvak, 90 minuten lang sfeer, voetbal dat niet om aan te gluren was en uiteindelijk een nauwe 1-2 overwinning. Dat de auto voor ons (na enige provocatie) een vol glas bier van een boze Roda fan door zijn raam kreeg, maakte de overwinning nog iets zoeter.

Ook het benoemen waard waren de laatste minuut doelpunten op Graafschap en Go Ahead Eagles thuis. De Goffert ontplofte!

Wedstrijd met de meeste sfeer

Ondanks de slechte resultaten leed de sfeer er gelukkig niet onder. De wedstrijden tegen de Graafschap en Go Ahead Eagles zijn zeker het benoemen waard. Zowel vocaal als visueel waren dit veruit de beste wedstrijden van afgelopen seizoen.

Tofste awayday

Roda uit was veruit de tofste awayday! Ook Cambuur uit deed er niet veel voor onder, dat was vooral door de mooie tifo-actie. Ook de 90 minuten lange sfeer deed die ervaring ten goede. Ook het benoemen waard was (ondanks het resultaat) de awayday tegen Dordrecht en de uitwedstrijd naar Go Ahead Eagles. Zowel de sfeer als de interactie met het thuisvak was bij beide wedstrijden volop aanwezig.

Dieptepunt(en) normalisatie

• De awayday naar NAC, vanuit het vak zie je al helemaal geen ruk. Maar vooral door het feit dat ze welgeteld één toegangspoortje hebben voor de 400 meegereisde NEC’ers. Daardoor duurde het minimaal 25 minuten om het stadion in de komen. Tel daarbij een flinke vertraging op met de auto en de bus, en de eerste 10 minuten van de wedstrijd zijn minuten die menig NEC’er niet gezien heeft. Waar uiteindelijk het hek geforceerd werd en de stewards totaal in paniek aan de kant stapte konden de supporters uiteindelijk het stadion betreden. De fouillering werd hierbij overgeslagen en dat resulteerde in een kleine pyro in het uitvak.
• Het sluiten van de Dijk in Volendam, waar er vorig jaar onder een hele vriendelijke sfeer een biertje werd gedronken en er een corteo plaatsvond, besloten de horecaondernemers dit jaar de boel dicht te gooien. Een gemiste kans op een mooie corteo en omzet voor de Volendamse ondernemers.
• De buscombi naar Den Bosch, een volledig nergens op gebaseerd besluit. Lekker de makkelijkste weg kiezen, goed gedaan gemeente Den Bosch!

Hoogtepunt normalisatie

Het vrij reizen naar Jong Utrecht uit. Hoewel de maandagavond al een avond is om te janken werd deze avond iets dragelijker gemaakt door het vrije vervoer. Met het OV vanuit Nijmegen tot aan sportpark Zoudenbalch, inclusief een maaltijd in de binnenstad en een biertje op het sportcomplex ernaast. Zo hoort voetbal te zijn!

Punten die ook aandacht verdienen

• Het feit dat we dit keer niet in elkaar geslagen/geïntimideerd werden door de ME in Maastricht (zoals vorig jaar en het jaar ervoor) en de politiemacht zelfs was gehalveerd. Echter was een “hallo” nog steeds teveel gevraagd en werden we verwelkomd met boze blikken. Wat te merken was, was dat de vorige politieoptredens NEC’ers afschrikten. Slechts 143 supporters reisden mee naar Maastricht. Oh ja, en die bal was dik over de lijn meneer scheidsrechter!
• Ondanks de slechte resultaten en het (soms) afzichtelijke voetbal, was de support niet om over te klagen. Zowel in 080 als bij awaydays was er (bijna) altijd een goede groep op de been. Zowel vocaal als visueel is NEC een van de betere ploegen van de KKD.
• 60 NEC’ers waren getuige van het laatste doelpunt in het Nederlandse profvoetbal! Ole Romeny met de 1-2 in en tegen Utrecht (minuut 92).
• De sportparken waar je soms belandt voor wedstrijden zijn echt een verafschuwing voor het Nederlandse profvoetbal. De KNVB wil dat de beloften serieus genomen worden. Maar als je af en toe op een complex staat dat net zo goed van de plaatselijke amateurvereniging kan zijn, dan vraag je jezelf echt af wat je hier doet en waarom je zo gek bent om je club achterna te gaan. Het enige voordeel van deze complexen is dat je dicht op het veld staat, waardoor menig beloften-keeper het heeft moeten ontgelden.

Zo komt aan dit seizoen een einde en kijken we met volle moed weer naar volgend seizoen (hopelijk met publiek)! We kijken nu alweer reikhalzend uit naar de volgende potjes op sportcomplexen, iets te intieme fouilleringen van zenuwachtige stewards, waardeloze potjes voetbal, dubieuze beslissingen van de scheidsrechter, de geur van zweet, bier, sigaretten en vuurwerk, maar vooral naar het zien van m’n maten die dezelfde passie en liefde delen als ik.