Groundhopping: Royal Antwerp – KV Oostende

Na een hoop rondvragen, zeuren bij een bevriende supporter en een flinke dosis geluk was het Tweede Paasdag dan eindelijk zover. Dé gedroomde groundhop naar Royal Antwerp FC kwam uit, met een wedstrijd tegen KV Oostende in Play-off 2.

Ondanks dat ik de play-offs in België belachelijk vind (net als de Belgen dat vinden trouwens), maakte dit mij niet uit. Het ging erom dat ik een wedstrijd in de Bosuil bezocht. De veelbelovende beelden die ik al maanden voorbij zie komen van de zeer fanatieke supporters van The Great Old staan op mijn netvlies gebrand. Ik wil dan ook niets anders dan zelf ervaren hoe het is om hier tussen te staan.

Oldskool

De dag begin ik met een klein uurtje rijden richting een dorpje vlak over de grens, waar ik met een maat heb afgesproken. Met hem en zijn twee broers knallen we onder de nodige Paul Elstak-beats richting Deurne-Noord. In dit stadsdistrict van Antwerpen bevindt zich het Bosuilstadion, de bijzondere thuisbasis van de legendarische club. Toegegeven, van buitenaf is het niet het meest indrukwekkende stadion waar ik geweest ben, maar zodra ik binnen de poorten ben wordt je omver geblazen met een heerlijke oldskool voetbalsfeer. Met prikkeldraad op de hekken die doet denken aan een bepaalde niet nader te noemen periode, een tribune die al sinds 1923 hetzelfde is en de losse sfeer met de nodige pils, weet ik dat vandaag een prima dag wordt. Voor zover het dat nog niet was dan.

De toegang tot de meest oldskool tribune die ik ooit heb gezien, loopt via een betonnen tunnel met heerlijke afbeeldingen erop. Als je binnen bent en je omdraait, aanschouw je een gigantische betonnen staantribune, met lage houten bankjes erop. In tegenstelling tot de tribune rechts van mij, die volledig geclaimd is door een makelaar, zie je hier geen sponsoruitingen, geen stoelnummers en al helemaal geen zit-staanconstructie. Deze tribune verwoordt hoe de mens voetbal zou moeten beleven. Het doek met de tekst ‘Rechtstaan en zingen’ dat zich aan mijn linkerzijde bevindt, spreekt ook niet tot de verbeelding.

Geweldige sfeer

Bij de opkomst der beide elftallen dolt een promoter van een feest in de Lotto Arena de volledige uitploeg. Hij scoort en gaat los voor de harde kern, die het moois met gejuich ontvangt. Het echte feest begint pas als de wedstrijd begint. Ik merk al dat de sfeer heerlijk is, maar ondanks dat mijn oog valt op een groepje casuals vooraan in de regen, ontdek ik later pas hoe gepassioneerd dit publiek is. Over de gehele tribune zijn groepjes fanatieke supporters verspreidt. Allemaal zingen en roepen ze en staan ze 90 minuten lang achter hun ploeg. Het gemak waarmee ze de rest van de tribune meekrijgen, uit welke hoek het gezang ook komt, zorgt voor een geweldige sfeer. Hierbij moet je in je achterhoofd houden dat deze sfeer echt niets is vergeleken met bijvoorbeeld de wedstrijd tegen Club Brugge. Of die tegen aartsrivaal Beerschot van vroeger.

Leuke bijzaak is dat we ook nog een mooie pot voetbal te zien krijgen. Oostende kwam twee keer op voorsprong, maar beide keren kwam Antwerp langszij. De 1-2 kwam overigens van oude bekende Richairo Zivkovic, die na de rust het veld betrad. Na zijn goal werd de beste man trouwens weer gewisseld. De ploeg uit Deurne-Noord maakte uiteindelijk de 3-2. Nadat Antwerp rood pakt, wordt het vlak voor tijd nog 3-3 door een penalty, doelpuntenmaker is de vervanger van, jawel, Zivkovic. Een bijzonder geslaagde dag wordt afgesloten met wat nabeschouwen. Maar vooral bedankjes naar mijn Belgische vrienden, die deze unieke ervaring mogelijk hebben gemaakt.

Foto’s