Feyenoord Europa Cup 1: waar liefdes samenkomen

De mooiste dag van je leven wordt doorgaans toegeschreven aan trouwdagen. Voor de familie Bijleveld ligt dat net wat anders. Die trouwdag heeft het erepodium wel gehaald, maar de mooiste dag is toch echt 6 mei 1970. De dag waar liefdes samenkomen. Niet alleen wist Feyenoord als eerste club de Europa Cup 1 te winnen, het was ook de dag dat Coby en Dick elkaar vonden.

Het zijn van die details die zo’n dag nog net wat meer bijzonder maakt, maar ook vele vragen oproept. “Wat als…?”, het is op voorhand al heerlijk speculeren. Het enthousiasme om over die bewuste dag te praten wordt door het stel gedeeld. Het gesprek heeft dan ook slechts seconden nog om helemaal los te branden. Coby en Dick Bijleveld ontmoeten elkaar pas echt tijdens de euforie rond het winnen van de Europa Cup 1. Vanaf dan gaat het hard, want precies een jaar later verloven ze zich om op 12 mei 1972 elkaar het ja-woord te geven: “In 1972 viel 6 mei op een zaterdag, dat was voor ons toen te duur om te trouwen, dus hebben we de 6 van 1970 en 1971 bij elkaar opgeteld”, legt Coby uit. Sinds die dag zijn ze onafscheidelijk.

Voor het eerst in De Kuip

Dick was een jaar of 8 toen hij voor het eerst in De Kuip kwam. Hij komt ook uit een echte Feyenoordfamilie: “Mijn vader werkte toen ook als suppoost in De Kuip, met zo’n mooie rood-wit-zwarte pet op. Je kreeg voor dat werk toen zo’n 6 gulden per wedstrijd. Dat deed je er extra bij.”

Voor Coby kwam het eerste bezoek wat later: “Ik was een jaar of 15, ik weet niet meer welke wedstrijd. Eerst vind je het gewoon leuk, later word je fanatieker en blijft je ook meer bij. Haar eerst uitwedstrijd weet ze zich dan nog wel te herinneren. Vol trots vertelt ze: “Dat was in ’69, met de bus van Milot naar Twente uit. Vloog er een baksteen die bus in. Die heb ik toen heel lang bewaard! Ging toen al eens los.”

Eerste ontmoeting

Hoe lief ze elkaar na 50 jaar nog altijd vinden, hoe anders was hun eerste ontmoeting. Coby: “Ik kende hem al een tijdje, woonde bij mij in de straat. Maar we hadden eigenlijk geen contact en ook geen interesse.” Dick vult aan: “Die meiden zagen er hartstikke leuk uit hoor, maar zag er verder geen liefde in. Dat een deur tussen ons. Bracht haar op vroegere leeftijd wel eens naar school zelfs.”

Geen liefde op het eerste gezicht dus. Wanneer de dag van de finale aanbreekt wijst niets erop dat Coby ook deze dag haar andere grote liefde gaat omarmen: “Ik was pas 16, zou voor ons een normaal avondje Feyenoord worden. Die dag was eigenlijk gewoon een dag als alle andere. Mensen gingen eerst naar hun werk. Pas daarna begon een beetje de beleving.” In die tijd keek men voetbalwedstrijden doorgaans thuis.

De Finaledag

Voor één familielid was de finaledag nog net wat meer bijzonder. Waar de vader van Coby wegens ziekte in Rotterdam moest blijven, stapte haar moeder die dag met twee vriendinnen het vliegtuig in naar Milaan. “Dat ging in die tijd wel heel anders. Bij Europese wedstrijden kon je maar zo bij de spelers in het vliegtuig stappen. Mijn moeder ging ook erg deftig gekleed”, vertelt Coby.

Ondanks dat reizen binnen Europa in die tijd erg prijzig was, weten maar liefst 25.000 Feyenoord-supporters af te reizen naar Milaan. De thuisblijvers, waaronder Coby, zaten voor de tv: “Wij mochten van papa de wedstrijd kijken, vooral voor mijn jongere zusjes betekende dat dus tot laat opblijven. Op dat moment was het voor nog niets meer dan gewoon Feyenoord kijken. De beleving was toen sowieso anders, maar het besef van de grootsheid van deze wedstrijd had ik toen niet.”

De Feyenoord-selectie vertrekt naar Milaan – foto: Stadsarchief Rotterdam

Met Oom Martin mee naar de kroeg

Voor Coby krijgt de wedstrijdbeleving ineens een hele andere invulling als Oom Martin vraagt of ze mee gaat naar de kroeg. Voor een jonge meid was dat toen verre van gewoon. Toch gaf haar vader toestemming zolang haar Oom goed op haar zou letten: “Zeker als oudste kind mocht je normaal amper wat. Dick mocht bijvoorbeeld tot onze trouwerij nog geen nacht bij me slapen. Achteraf gezien lette Dick veel meer op mij die avond.”

Ze gaan naar café/restaurant Rustburcht bij Zuidplein. Eén van de weinige plaatsen in de stad waar de finale op groot doek wordt uitgezonden. “Boven in de grote zaal”, zegt Coby, “Ik had een grote hoed op met pomponnen en Feyenoord erop. Al voor de wedstrijd zette ik die hoed bij Dick op het hoofd tijdens het dansen. Zo is dat toen begonnen!” Dick beaamt dat: “Op zo’n avond was het natuurlijk al dolle pret en vind je elkaar al gauw erg leuk.”

Op achterstand

In zo’n café is het allemaal toch wat meer feestachtig, zit de sfeer er goed in. Tot dat ene moment. Celtic scoort uit een vrije trap. “Dat we op achterstand kwamen was echt erg”, weet Coby nog, “Iedereen werd ineens een stuk stiller!” Gelukkig duurt het niet lang voordat er ook in Rotterdam gejuicht kan worden. “Toen Israël de gelijkmaker binnenkopte, ja toen klaarde alles langzaam weer op!”, zegt ze alsof het zojuist gebeurd is.

“In de rust hadden we een gezellig optreden van Doris. Dat zorgde ook voor flink wat sfeer. Dat was toen echt leuk”, klinkt Coby enthousiast aan de andere kant van de lijn. “Ik stond toen al op de tafels te dansen, de wedstrijd was nog maar halverwege”, vertelt ze lachend, “Ik had volgens mij niet eens drank op die avond”.

De winnende van Ove

“Ja en toen die winnende van Ove”, zegt ze. “Ik stond al gelijk weer op de tafels te dansen. Dan is het roes, feest overal”. Hoewel Feyenoord er nog niet is, wordt de goal groots gevierd. “Iedereen zoent elkaar bij het voetbal tijdens het juichen, ook toen al. Eén groot gekkenhuis. En zo kreeg ik mijn eerste kus van Dick!” Het begin van 50 jaar liefde.

“Die vonk sloeg toen wel over ja!”, zegt Dick. “Het was één groot gekkenhuis, zeker toen we hadden gewonnen”, vult Coby aan. “Ik was geloof ik pas om 4 uur thuis. Rondrijden in een oude auto, boven op het dak springen. Auto’s werden rood en wit geverfd. Het was gewoon zwerven tot diep in de nacht!”

Maar “wat als?” vraag ik hen. Dick is heel duidelijk: “Als Feyenoord niet had gewonnen, dan het wel eens heel anders kunnen lopen!” Coby is het ook roerend met haar man eens: “Of wij geen relatie hadden gehad als ze hadden verloren? Dat had zo maar gekund! Ook wij hadden er toen de pest in als Feyenoord verloor.” Alsof het lot het heeft bepaald is 6 mei 1970 voor hen de dag waar liefdes samenkomen.

De Coolsingel na de Europa Cup 1 winst – foto: Stadsarchief Rotterdam

En samen naar de Coolsingel?

“Dick was met zijn vrienden naar de Coolsingel. Ik mocht niet, maar mijn twee jaar jongere zus ging stiekem toch. Ze kreeg geen straf van mama. Achteraf had ik dus best kunnen gaan.” Toch kreeg ook Coby genoeg mee van de festiviteiten. “Ze reden toen met een bus langs de Groene Hilledijk, waar we woonden. Vanaf de Kuip via daar naar de Coolsingel.”

“Het ging in die tijd ook allemaal wel wat anders dan nu”, vervolgt Dick. “De beleving was toen echt anders. Duurde heel erg lang voor de spelers op het Balkon kwamen. Iedereen was vol aan het zingen, heel veel vlaggen. Het was één groot feest.”

Ik ben wel benieuwd naar hoe anders die beleving toen was. “Het was allemaal een stuk stijver, veel gemoedelijker dan nu. Je was met zijn allen één. Geen drankhekken niets. De politie vierde het feestje gewoon mee. Je kon ook rustig in palen klimmen. Allemaal geen enkel probleem”, aldus Dick. “Toen de spelers er waren is er best lang feest gevierd nog. Spelers die zelf liedjes zongen. Dat heeft maar zo een uur geduurd. Zie je nu niet meer.”

Waar liefdes samenkomen – 50 jaar later

Ze bezoeken nog elke thuiswedstrijd van Feyenoord. Inmiddels zijn met heel wat meer mensen dan toen. Nu meerdere generaties bij elkaar uit verschillende hoeken van de familie, samen op vak Q. Eén grote groep met elkaar.

Het jubileum zouden ze vieren met elkaar en hoe kan het ook anders, samen met Feyenoord. Het plan was om een speciale show in het Luxor te bezoeken ter ere van de Europa Cup 1 winst: ‘50 jaar Europacup 1 – een ode aan onze helden’. De avond zou compleet gemaakt worden met etentje buiten de deur. Door het gedoe rond Corona zal het op 6 mei 2020 nog niet gebeuren, maar zal hoe dan ook worden ingehaald!

Coby en Dick, hartstikke bedankt voor jullie openhartigheid en enthousiasme. Ik wens jullie nog heel veel geluk samen. Dat jullie nog maar vele mooie momenten mogen beleven in De Kuip: daar waar liefdes samenkomen. Nog steeds!

Hieronder wat beelden van de Groene Hilledijk in Rotterdam wanneer de spelersbus op weg is naar de Coolsingel. Het geluidsfragment heeft betrekking op de wedstrijd tegen AC Milan eerder dat seizoen.

Foto’s: Stadsarchief Rotterdam