Evolutie 2.0 volgens Joss (deel 2)

Pak em beet 20 jaar geleden begon mijn supportersschap serieuze vormen aan te nemen, ik kwam al een aantal jaren bij mijn club en was inmiddels ook bezig met de randzaken van het supporter zijn. Irritaties in beleid, in politieke besluitvorming en natuurlijk het spel van de eerste 11 werden niet langer thuis, maar zeker ook op tribune en kroeg besproken.

Meer en meer ontstond binnen een groep supporters het idee om de volgende stap te zetten, wellicht kunnen we niet de macht nemen, maar we kunnen wel aan de bel trekken! Door ingezonden brieven in kranten, leuzen op de tribune en commentaar bij supportersavonden probeerden wij ons punt duidelijk te maken.

De behoefte was groot, de honger van de heren en dame nog groter! Na een slordige en ondoordachte actie van onze club, werd er hevig geprotesteerd! Een nieuw logo was ingevoerd en al op glazen, kopjes en bierviltjes gedrukt zonder dat dit aan de achterban was voorgelegd! Een logo met daarin de kleuren van de aartsrivaal en ook nog een logo waarin ons oude “trotse” logo amper terug kwam; tijd voor protest! Het anti-nieuw-logo-comité was het begin van een prachtige tijd als supporter! Een comité dat overging in een Fanzine, een blad dóór supporters, vóór supporters. Een blad dat zei waar het op stond, dat een mening gaf zonder over eventuele belangen na te denken. Daar waar de programma boekjes en de supportersvereniging ophielden, daar begonnen onze vragen.

Kritisch, dat waren we zeker, alles wat geschopt kon worden, werd geschopt. Maar ook wij moesten verder, de evolutie van het Fanzine Ultra verliep echter moeizaam. De club probeerde ons dwars te zitten en liet ons oppakken wegens “smaad” of vanwege de verkoop van Ultra zonder vergunning, waarna wij het blad besloten weg te geven tegen elk aannemelijke, vrijwillige bijdrage.

Ultra was, wat In de Hekken nu is; een platvorm dat misstanden meldt, dat terugblikt op de mooie momenten, met sfeerverslagen en foto’s. Maar ook een blad dat de supporters eerlijk wilde informeren en op kwam voor haar achterban.

Helaas is de ontwikkeling in het geval van Ultra niet helemaal goed verlopen; ze ligt momenteel in een kunstmatig coma en gekeken wordt of het nog zin heeft haar nieuw, digitaal leven in te blazen. De mensen achter Ultra zijn inmiddels, net als ik, vader/moeder geworden, hebben drukke banen en zijn al blij als we elkaar überhaupt bij een wedstrijd weer kunnen zien. Vol melancholie praten we dan over de goede oude tijd, maar evolutie, de ontwikkeling stop je niet, je kunt het hooguit vertragen.

Zoals gezegd zijn we 20 jaar verder, kijk ik zelf heel anders naar het voetbal in het algemeen, geniet ook van veel wedstrijden in het buitenland, maar blijf fanatiek bij wedstrijden van mijn eigen club. Deel uitmaken van ANLC, Ultra en later de Onafhankelijk Supportersvereniging Doetinchem (OSD) was een geweldige ervaring, iets dat me altijd bij zal blijven, iets dat ook begrip kweekt voor veel ontwikkelingen in het hedendaagse voetbal, iets dat me doet genieten van de acties van TiFo groepen, want het is lastig genoeg om voldoende tijd, geld en middelen in te kunnen zetten om zoiets waar te maken! Maar één ding blijft, ondanks alles, als een paal boven water staan, het wordt vaak vergeten maar; voetbal is van de supporters! Evolutie of niet, zonder publiek op de tribunes, zonder sfeer in de stadions, komen er ook geen sponsors, ziet het er niet uit op tv en zal uiteindelijk het hele voetbal – uitsterven –  evolutie is immers aanpassen of uitsterven!

Joss