De Plaatselijke FC #6 Een wereldse ‘awayday’ met mijn nieuwe vrienden

Negen van de tien keer kijk ik reikhalzend uit naar het weekend, omdat mijn Feyenoord dan weer speelt. Af en toe een uitwedstrijd meepakken ben ik ook niet vies van. Maar deze week had ik geen zin in de wedstrijddag van Feyenoord, uit bij FC Twente. Maar niet zonder reden. Ik liet die ‘awayday’ schieten en daar heb ik nul procent spijt van. Hier volgt een verhaal over hoe ik nieuwe vrienden maakte bij SV TEC, uit Tiel.

Korte broeken-weer

Ik neem jullie even mee terug naar eind februari. Op Facebook kom ik de supportersgroep van SV TEC tegen, Lokside0344. Ik ontvang contactgegevens van de organisatie en bel ze op. ,,Hoi Jeroen, met Jeroen. Ik zag op sociale media dat jullie een supportersbus hebben geregeld voor de uitwedstrijd naar FC Lienden. Een derby ook nog eens. Kan ik mee?”, was mijn vraag in het kort. De daaropvolgende reactie maakte mij aan het lachen. ,,Wij zagen her en der al iets voorbij komen van De Plaatselijke FC. We hebben nog twee plaatsen over. Een voor het bier, en een voor jou”, zegt Jeroen lachend. De toon is gezet, ik weet waar ik mij op moet voorbereiden.

Anderhalve maand later is het zover. Mijn eerste uitwedstrijd in de Tweede Divisie. De wedstrijd begint om 14.30 uur in en tegen Lienden. Ongeveer een kwartier rijden vanaf Tiel. Ik neem op de A15 de afslag richting Tiel, en nog geen twee minuten later parkeer ik op het sportpark. Ik stap uit in een outfit die niet geschikt is voor vandaag. Het is de eerste warme dag van het jaar in Nederland. En het is ook de eerste keer dit jaar dat ik weer op www.kanikeenkortebroekaan.nl kijk, en er eindelijk in het groot JA staat. En dat hebben meerdere mensen gedaan. Het is drie uur voor de aftrap van de wedstrijd, maar de supportersgroep is al aanwezig op Sportpark De Lok, thuisbasis van TEC.

De ‘pre match drinking session’ is gestart.

PMDS

Ik ontmoet Jeroen, Danny en John, van Lokside0344, in levenden lijve. Het is het begin van een schitterende dag. Het voelt alsof je vanaf de basisschool naar de middelbare school gaat, nieuwe klasgenoten ontmoet, en met een paar van die klasgenoten genoeg raakvlakken hebt om een vriendschap te sluiten. Alleen vraag je nu geen antwoorden voor een toets aan de buurman, maar vraag je om bier. Ze stellen mij aan meerdere mensen voor en zetten een biertje voor mij neer. Het is half twaalf, maar dat maakt het niet minder lekker in de zon. Een heuse PMDS (Lees: pre match drinking session) is gestart. Spelers van SV TEC schuiven ook aan, alleen krijgen zij het gebruikelijke kopje thee of koffie. Gezellig.

Door een aantal supporters wordt er al flink door getankt. Het terras vult zich in rap tempo met meer supporters, de hoge tafels vullen zich in rap tempo met bierglazen. Het lijkt nu alsof de achterban van SV TEC alleen maar bestaat uit dom zuipende, van huis weg zijnde mannen. Maar dat is niet zo. Hele gezinnen zijn aanwezig. Het is echt een familie. ,,Het overgrote deel wat bij onze club komt zijn echte volksmensen. Vergelijk ze maar met Utrechters uit de wijk Ondiep, of Rotterdammers uit Zuid”, zegt John. Ik begrijp wat hij zegt. Het zijn niet allemaal lieverdjes, maar één ding heeft iedereen. Het hart op de juiste plek. ‘Wie goed doet, goed ontmoet’ is het spreekwoord dat bij de club past.

De spelers worden uitgezwaaid met het nodige vuurwerk.

De ‘awayday’ begint
Het is tijd. De spelers worden uitgezwaaid met flink wat vuurwerk en een half uur later staat de supportersbus klaar. Langzamerhand vult de bus zich met alle supporters. En wie goed doet, goed ontmoet, toch? ,,Omdat jij hopelijk een prachtig verhaal gaat schrijven met schitterende foto’s, krijg jij van ons vandaag cadeau. Hier, je wedstrijdkaart, neem plaats in de bus, geniet ervan pik”, zegt Jeroen tegen mij. Nou, dat kwam wel goed kan ik jullie vertellen.

Deze ‘awayday’ is compleet anders voor mij. Niet te vergelijken wanneer ik met Feyenoord ergens naartoe ga. Echt iedereen in deze bus kent elkaar. Ik ben dan wel als vreemde aanwezig, maar ik ben inmiddels al volledig opgenomen in de groep. De drankjes vloeien rijkelijk, de hapjes worden rondgebracht en de allerslechtste anekdotes doen de ronde. ,,Jongens jongens, ik moet wat vertellen, luister luister”, zegt een man. ,,Iemand wil wat zeggen gasten”, roept iemand er lachend achteraan. ,,Luister nou, jongens jongens, ik moet wat zeggen.” De bus is wat stiller, de man heeft zijn ‘minute of fame’ en spreekt dan de legendarische woorden uit. ,,Worden jullie ook zo geil als je ligt te neuken.” De slappe lach krijgt een nieuwe dimensie.

De busreis leverde prachtige anekdotes op. De biertjes gingen er goed in en de sfeer zat er al lekker in.

We passeren het bord van Lieden, stoppen ergens midden in de plaats. Nog niet eens iedereen is uit de bus, of de eerste oranje rookpotten worden afgestoken. Het levert mooie plaatjes op. Lienden kleurt voor een minuutje oranje. De Betuwse Derby is een wedstrijd waar de supporters van SV TEC al een tijdje naar uitkijken. ,,Dat is alleen al te zien aan het aantal mensen die meegaan naar de uitwedstrijd. De bus is vol, sommige mensen gaan op eigen vervoer naar Lienden en we verenigen ons achter het doel. De korte reisafstand helpt natuurlijk ook mee. Mensen hebben gewoonweg minder trek om naar een uitwedstrijd in Werkendam te gaan bijvoorbeeld”, schetst John.

Ondertussen wordt het eerste spandoek tevoorschijn gehaald, iedereen schaart zich achter het spandoek en de tocht kan beginnen. Onder aanmoediging van muziek en fakkels lopen wij richting FC Lienden. We zijn nog geen minuut onderweg, en de politie staat iets verderop al met de zwaailichten aan. ,,Moetuh komuh da”, roept iemand met een grote lach op zijn gezicht.

Het is gezellig onderweg. De zon schijnt vol op ‘zenne bakkes’ zoals ze dat hier zo mooi kunnen zeggen. Het ‘Please Don’t Take Me Home’ wordt uit volle borst gescandeerd. We blijven niet onopgemerkt. In iedere straat gaan meerdere deuren en ramen open. Nieuwsgierige hoofden komen langs de deurposten en raamkozijnen tevoorschijn. De supportersgroep veroorzaakt een file achter zich, maar niemand durft te toeteren natuurlijk. Aangekomen bij Sportpark De Abdijhof worden de kaartjes afgescheurd door de stewards, waarna iedereen doorloopt naar de overkant. Nou ja, bijna iedereen. Het kleine groepje dat niet die kant op gaat, beschrijf ik over een momentje.

Pyro, strandballen en een verjaardag

Eenmaal achter het doel, wordt werkelijk alles uit de kast getrokken om sfeer te maken. De muziekbox draait op volle toeren, een aantal spandoeken hangen aan de boarding en de sfeeractie wordt voorbereid. Door een paar mensen dan. Flink wat mannen moeten de kleine boodschap doen, en dat kan perfect op het weiland achter ons. Maar ja. Mannen, plus het zaakje van ons, plus bier, levert natuurlijk ongein op. ,,Die koeien worden echt niet warm of koud van je pielewous, haha”, wordt er geschreeuwd. De mannen die hun boodschap doen worden even getreiterd en geduwd in de hoop dat ze hun broek onder plassen. Geniaal. Ik vermaak mij ondertussen wel hier.

Er zijn welgeteld drie sfeeracties bedacht. De eerste is natuurlijk de mooiste. Bij opkomst van de spelers wordt er een heerlijke pyro opgezet. Met tyraps worden fakkels aan de boarding vastgemaakt. Anderen houden de fakkels vast. De opkomsttune wordt ingezet en de fakkels branden. Een zee van oranje rook doemt op. Wat een plaatje. De Tweede Divisie leeft daadwerkelijk, daar ben ik inmiddels achter gekomen. Dit is veel leuker dan de Jupiler League. Of de Eredivisie. Puur.

De eerste sfeeractie is nog bezig, terwijl de tweede actie al begint. Tientallen oranje-witte strandballen worden op het veld gegooid. De aanwezige kinderen trappen de ballen verder het veld op, zodat er later wordt afgetrapt. ,,Kwajongens streken heb je altijd, hè”, zegt Danny. Het schijnt allemaal wel te helpen, want SV TEC schiet uit de startblokken. In de tiende minuut schiet Robby Holder de Tielenaren naar een 0-1 voorsprong. Een feestje barst los aan de andere kant van het veld.

Een heerlijke sfeeractie van Lokside0344.

In de 25^e minuut is de derde sfeeractie aan de beurt. Speler Migiel Zeller is jarig en meerdere confettikanonnen worden afgeschoten. Lang zal hij leven wordt in gezet en we kunnen we over tot de orde van de dag. Als vlak voor rust  juist diezelfde Migiel Zeller de score op 0-2 brengt is het optimisme groot. Hans Kraay Jr., trainer van FC Lienden, moet er al aan geloven. ,,Hansie! Kun je niet nog eens uwe kop stoten tegen de klep van de Kuip?”, wordt er geroepen. Hans zal het vast gehoord hebben.

De Betuwe kleurt oranje

Ik beloofde jullie om een klein groepje dat achterbleef bij de ingang te beschrijven. Ken je dat, wanneer je met je maten naar een voetbalwedstrijd gaat, en je het zo gezellig hebt dat de wedstrijd je niet boeit? Ik had dat kort geleden nog bij Feyenoord – SBV Excelsior, waarbij ik de tweede helft alleen maar met mijn rug naar het veld heb gestaan. Hoe vermaak je 50.000 man? Pleur een bal de tribune op en je hebt iedereen 45 minuten zoet. In het geval van dit groepje gaat het als volgt. Geef de mannen een emmertje met munten, en ze gaan niet meer weg uit de kantine. Bezweet, stinkend naar bier, maar genietend van de middag. Dat doen deze mannen. En dat ook nog in het hol van de leeuw, tussen alle supporters van Lienden. Boefjes.

De wedstrijd kabbelt voort. Lienden wordt compleet overrompeld door TEC en de ploeg van Kraay komt er niet aan te pas. Het is inmiddels de 89^e minuut als John mij op de schouders tikt. ,,Als het laatste fluitsignaal klinkt, sprint jij direct het veld op en maak je gauw mooie plaatjes. De spelers komen met ons het feestje vieren.” Zo gezegd zo gedaan. De scheids fluit af, ik sprint het veld op en zie doelman Sebastiaan van der Sman in de handen van Jeroen vliegen. De blijdschap is groot. Begrijpelijk natuurlijk. De Betuwe kleurt oranje.

Nieuwe vrienden

En dat daden gevolgen hebben wordt vanmiddag nogmaals onderstreept. Je kan ook iets te erg genieten van je overwinning. Daar kwamen meerdere kantinegangers achter tijdens de terugreis naar Tiel. Ja, die gasten met dat emmertje munten. In de bus gaat het feestje ging onverminderd door, maar voor ene Hans wordt het even iets te veel. Hij wordt in de bus de gek aan gestoken omdat hij op het punt staat over te geven. Zijn kantinematen voelen zich iets beter, maar zwalken ook heerlijk door de bus. Aangeschoten wild, haha.

We arriveren weer bij het complex. De spullen worden uitgeladen. Ik geef Jeroen, Danny en John een ferme handdruk en bedank ze voor deze schitterende ‘awayday’. Dit is hoe je een echte uitwedstrijd beleeft. Als één grote familie de ploeg achterna reizen. Jong en oud, man en vrouw, dronken of nuchter. Dit is er echt eentje voor in de boeken. En ik weet zeker dat ik nog een keer terugkom in Tiel. Want hier heb ik nieuwe vrienden gemaakt. Hou je taai TEC, en overleef de degradatiestrijd! Kalm aan, Jeroen.

Dit is een verhaal uit de serie De Plaatselijke FC. Klik hier voor alle verhalen van deze serie.