De climax is hier. Een half jaar lang heb ik kennis mogen maken met alle clubs uit de Tweede Divisie. En wat vind ik het leuk dat de trip gaat eindigen in Rijnsburg, bij Rijnsburgse Boys. Ik leer supportersgroep Harde Kern Rijnsburg kennen. Geen knokploeg, maar een grote groep fanatiekelingen met oog voor originaliteit, humor en verbroedering.
Mijn eerste contact met de afspraak van vandaag is alweer een maand geleden. Via Facebook benader ik Harde Kern Rijnsburg of zij het leuk vinden als ik naar Rijnsburg kom. ,,Ik geef je het nummer van de capo”, krijg ik als reactie terug. Het neigt naar een harde kern zoals je die in de slechte zin kan bedenken. Niets bleek minder waar, maar dat wist ik toen nog niet. Ik krijg het nummer van Joop en stuur hem een berichtje. Ik krijg geen hoogte van Joop. Tot een afspraak komt het nog niet. Hij reageert kort af, maar heeft wel zeker interesse. ,,Ik ga zo vliegen en vakantie houden. Bel je maandag”, stuurt hij. Tot een belletje is het niet gekomen, maar uiteindelijk hebben wij via Whatsapp een afspraak kunnen maken. Maandag 2 juli.
Sportpark Middelmors
Voor de allerlaatste keer pak ik de auto voor een tocht dwars door Nederland. De navigatie heb ik ingesteld op Sportpark Middelmors, de thuisbasis van de club. Na ruim anderhalf uur rijden bereik ik het verlaten sportpark. Geen auto te bekennen, de hekken zijn gelukkig wel open. Ik ben nog veel te vroeg voor mijn afspraak, maar dat geeft mij vast de tijd om even rond te lopen op het complex.
Het hoofdveld zit achter slot en grendel. Jammer. Want er ligt een pareltje van een biljartlaken, plus een prachtige hoofdtribune van een paar jaar oud. De enige toegestane gasten op het hoofdveld zijn een paar duiven. Jaloers. Dan maar door de gaatjes van het hek rondkijken. Ik voel mij even weer dat jongetje van 9 jaar die stiekem zijn fiets pakt, naar Go Ahead Eagles fietst en bij de poort een schim van een wedstrijd opvangt.
Ik heb nog een uur voordat Joop bij het sportpark komt en mijn maag rammelt. Heel simpel tik ik ‘snackbar Rijnsburg’ in op mijn mobiel. Snackbar de Klink. De patatbakker van vandaag runt de zaak alleen, maar tussen alle drukte door heeft hij nog wat tijd over voor humor. Ik vertel hem dat ik uit Deventer kom. ,,Wat moet je dan hier tussen de bloembollen, ga lekker koekhappen”, grapt hij.
Met een frietje mayo en een frikandel speciaal in de mik rij ik weer terug naar Middelmors. En daar staat Joop mij al op te wachten. Geen stereotype fanatiek supporter. Tenminste, zo ziet hij er niet uit. ,,Ha kerel, de kantine is dicht, maar we hebben genoeg tuintafels. Kom”, zegt Joop. Net voorbij het clubhuis nemen we plaats aan de tuintafel. En was Joop nog zo kortaf in zijn telefonische berichten, zo praat hij wel voor tien mensen vandaag.
Het gaat niet direct over de HKR, maar over de club zelf. Een warme club, volgens Joop. ,,Ik woon hier niet mijn hele leven. Mijn vrouw wel, en die kwam hier regelmatig. Ik had eigenlijk helemaal niets met voetbal, maar de ambiance eromheen trok mij altijd erg aan. Zo ben ik er eigenlijk ingerold hier. De mensen hier zijn allemaal warme personen, die je overal bij betrekken. Inmiddels ben ik niet weg te slaan van het sportpark. De weekenden worden ingedeeld rondom Rijnsburgse Boys. Ik wil overal bij zijn, net zoals vele andere gasten hier. Dus dan pak ik met mijn vrouw de agenda erbij, en proberen we verplichtingen zo te plannen dat we de wedstrijden van Rijnsburgse Boys kunnen bezoeken.”
Oprichten HKR
Volgens Joop waren er altijd wel veel gasten die iedere wedstrijd de ploeg kwamen steunen, maar er was nog niet een officiële supportersgroep. ,,Er zijn twijfels over het feit wanneer wij precies met de Harde Kern Rijnsburg kwamen, maar het was in ieder geval ergens in het begin van het seizoen in 2016. We stonden in de kantine en het leek ons tof om een eigen supportersvereniging te hebben.”
En momenteel, aan de vooravond van een nieuw seizoen voetbal, heeft de groep ruim tweehonderd betalende leden. ,,Ik zit hier niet als een spreekpop van de groep, maar we doen het echt met z’n allen. Ik ben de voorzitter, maar we hebben bijvoorbeeld ook een penningmeester. Alles wordt zeer goed geregeld. In het clubhuis beschikken we over een eigen hok, waar onze potten, fakkels, vlaggen en andere materialen inliggen. Daarnaast hebben we ook onze eigen merchandising en hebben wij zelfs een tekstschrijver”, vertelt Joop vol trots.
,,Veel liedjes schrijven wij zelf en die nemen de mensen hier geruisloos over. Ook de kinderen”, lacht Joop. ,,Ik hoor wel eens van ouders dat zij op tien minuten-gesprek komen op school. Alles gaat goed met het kind, maar hij moet wel wat dimmen met liedjes zingen van de HKR, krijgen ze dan te horen. Geweldig toch.”
Originaliteit
Dat de groep zelf liedjes schrijft, maakt ze al origineel. Maar een keer in de twee weken komt een groot deel van de groep samen om te sparren over nieuwe ideeën. Iedere wedstrijd is weer een andere, dus iedere wedstrijd bedenkt de groep weer iets nieuws. HKR haalt regelmatig het regionale nieuws met hun acties. ,,Dat is het mooie er aan. Dat je iets bedenkt en het uiteindelijk door het nieuws wordt opgepikt. Wij smullen ervan.”
HKR staat iedere thuiswedstrijd achter het doel. De groep, die nog steeds groeiend is, wil graag een overkapte staantribune. Om die reden bedachten ze afgelopen Kerst een ludieke actie om kersttentjes achter het doel te zetten, waarbij iedereen in kerstkleding gehuld werd. ,,En ik was de Kerstman. Haha, ach ja, gekkigheid moet kunnen”, zegt Joop. Dat is de manier waarop HKR een statement wil maken. ,,Maar we regelen ook andere dingen. We hebben een boottocht geregeld van Rijnsburg naar Amsterdam om de uitwedstrijd tegen AFC te bezoeken. En we maakten een kroegentocht in Noordwijkerhout voor de uitwedstrijd tegen VVSB. Daarna namen we onze eigen DJ mee naar de kantine van VVSB. We verloren die wedstrijd weliswaar, maar we maakten ons eigen feestje bij de tegenstander.”
,,Ik denk dat er geen club in de Tweede Divisie is die een eigen middencirkel-doek heeft. Maar wij hebben die wel sinds kort. Sponsoren vonden ons idee zo goed, dat wij geen cent hebben neergelegd voor het spandoek. Mensen wilden maar al te graag bijdragen aan het doek. En nu, iedere thuiswedstrijd, ligt ons HKR-doek op de middencirkel tijdens de warming-up”, vertelt Joop.
Lieverdjes
Er zal ongetwijfeld wel eens een akkefietje geweest zijn, maar de HKR is toch echt een groep dat het beste beentje voor zet. ,,We willen dat iedereen kan genieten van een voetbalwedstrijd op Middelmors. Daarmee bedoelen we jong en oud”, vertelt de ‘capo’. ,,Afgelopen seizoen bereikte ons het bericht dat een jeugdspelertje ernstig ziek was. Binnen korte tijd regelden wij allerlei merchandising, gesigneerde shirtjes en ballen om die jongen een glimlach te geven in zo’n barre tijd. Doen we even een bak koffie met de ouders.”
En voor volgend seizoen zijn er plannen om de oudgedienden terug te halen naar het sportpark. ,,De oude mensen kunnen door lichamelijke problemen vaak niet meer naar een wedstrijd komen. Volgend seizoen gaan we alles op alles zetten om de ouderen met bussen naar het sportpark te laten komen en hun een eigen rollator-vak te geven”, zegt Joop lachend. ,,Geweldig als die mensen ook weer een potje voetbal kunnen kijken.”
Voor het leven
De groep zorgt altijd dat er een reden is om samen te komen. Barbecues genoeg, vele drankjes in de kantine, bij elkaar voetbal kijken. ,,Als je elkaar zo vaak hier ziet, ga je vanzelf goede vrienden worden. Naast dat we de club supporten, helpen we ook met het bouwen aan het complex. Binnenkort gaan we alle tegels eruit halen om het complex weer mooi te maken. Dat hoort er ook bij, je vrijwillige steentje bijdragen. Maar er zijn wel gekkere dingen gebeurd, waardoor ik de HKR nooit meer zal vergeten.”
,,Waren we in Bulgarije op vakantie, liep ik langs zo’n tattoo shop. Het scheen toen een man te zijn die een bekende tatoeëerder was in London. Dan zal hij wel goed zijn, dacht ik zo. Ik vertelde altijd tegen mijn vrouw dat ik nog eens een keer een tattoo wilde laten zetten. We keerden terug naar het hotel, maar al gauw ging ik weer terug naar de shop. Ik liet de man het logo van de HKR zien. Hij lachte en zij: ga maar liggen. En nu, loop ik met ons logo op de arm. Hahaha! Nu hebben we twee gasten in de groep die een tattoo hebben van de HKR.”
Dat was het
Er komt een zwarte auto het complex oprijden. Het blijkt iemand van de club te zijn die de hekken dicht gaat doen. Joop en ik verhuizen van de tuintafels naar de bankjes achter de kantine. ,,Hier heb ik ook wat biertjes gedronken, man”, is het eerste wat hij zegt. We hebben het nog kort over zijn tattoo. Trots trekt hij zijn mouw omhoog. De foto is genomen. Ik vertel Joop dat dit de laatste foto is van mijn voetbaltrip. En wat voor een foto. Een tattoo van je supportersgroep. Cult. We wandelen rustig naar de uitgang. Ik verwachtte een ontmoeting te hebben met een groep wilde gasten, maar het blijkt een supportersgroep te zijn met het hart op de goede plek. Of hard? In ieder geval is deze harde kern uniek. Bedankt voor je tijd Joop. Veel plezier volgend seizoen. Tot ziens, Jeroen.
P.s. Dit was het allerlaatste verhaal van De Plaatselijke FC in de Tweede Divisie. De cirkel is rond. Prachtige mensen ontmoet, heerlijke verhalen gehoord en de liefde voor het voetbal volledig teruggevonden in deze competitie. Bij deze: een diepe buiging voor alle mensen die hebben meegewerkt aan mijn verhalen! Wellicht tot ziens, met andere verhalen. Jeroen.
Dit is een verhaal uit de serie De Plaatselijke FC. Klik hier voor alle verhalen van deze serie.
