De Plaatselijke FC #17: Een middag met de alleskunner van FC Lienden

Het seizoen zit erop. In de Tweede Divisie is niets meer te beleven. Maar dat hoeft niet te betekenen dat sportparken uitgestorven zijn. Bij FC Lienden gaan de klusjes gewoon door. Een paar ‘alleskunners’ lopen vrijwel dagelijks op het complex. En vandaag heb ik afgesproken met één van die alleskunners. 

Contact leggen met clubs in de zomerstop verloopt moeizaam. Iedereen laadt zich op voor een nieuw seizoen Tweede Divisie-voetbal. Ik snap het ook wel. Het seizoen is net een maand afgelopen, dus mensen zijn helemaal niet met de club bezig. Behalve de klusjesmannen. Alleskunners, noem ik die mensen. Volgens het woordenboek is een alleskunner iemand die de indruk geeft echt alles te kunnen. Vandaag spreek ik af met zo’n man, alleen weet ik tot het moment dat ik de bestuurskamer binnen loop niet met wie.

Eerder had ik telefonisch contact met Dick van Ingen. Hij zegt dat hij secretaris van de club is, maar ‘stiekem’ doet hij ook veel dingen buiten de lijnen. ,,Jeroen, ik heb iemand gevonden voor je. Een uitstekende vrijwilliger kan ik zeggen. Hij was speler, trainer en doet al jaren van alles bij de club. Goed genoeg voor je? Ja? Oke, woensdag tussen 13:30 en 14:00 afspreken. Oke, tot dan. Doei.” Zo verliep het meest gehaaste gesprek ooit. Ik moest wel lachen.

Familiedorp

Daar ga ik. In een bloed hete auto richting Lienden. Tel daarbij op dat het openbaar vervoer er grotendeels uit ligt en je hebt chagrijnige mensen in de auto. Want overal files. Je kent het gevoel. Pas vijf minuten voor aankomst wordt Lienden aangegeven op de borden. Het is een plaats die zonder Hans Kraay jr. misschien niet bekend zou zijn geworden. De plaats telt ongeveer vijfduizend inwoners. Het dorp wordt ook wel omschreven als ‘familie-dorp’. Iedereen kent elkaar.

Ik passeer het bord ‘Lienden’ en ik merk direct wat op. Lienden is een dorp uit de gemeente Buren, maar dat is niet te zien op de borden. Gemeente Topklasse valt er te lezen. Het voetbalniveau in deze plaats is in een aantal jaren omhoog geschoten. Speelde het in 2001 nog in de Vierde Klasse, zo kwam de club onder leiding van trainer Hans Kraay jr, in 2010 terecht in de hoogste afdeling, de toenmalige Topklasse. In het seizoen 2014/2015 en 2015/2016 werd FC Lienden zelfs kampioen in de Topklasse onder trainer Hans van der Haar.

De alleskunner van vandaag heeft dat allemaal meegemaakt. Naar eigen zeggen is hij al sinds zijn veertiende lid van de club. De 72-jarige Breus van Dee komt uit de alom bekende familie Van Dee. Iedereen kent de familie in Lienden. Ik parkeer naast Sportpark De Abdijhof en na het nemen van een paar fotootjes van de entree zie ik Dick van Ingen al verderop staan. ,,Ik kom ook wel even een bakkie doen”, zei hij al aan de telefoon eerder deze week.

De bosjes in

Samen lopen we richting de bestuurskamer waar Breus van Dee klaar zit. De eerste minuten kijkt Breus de kat uit de boom. Tenminste, dat gevoel krijg ik. Op ieder gespreksonderwerp antwoordt hij netjes, maar meer is het nog niet. Hij tast af. En dat terwijl Breus toch boeken vol moet kunnen schrijven over alles van de club. Vorig jaar nog werd Breus verrast door de club en de KNVB. Hij werd dubbel benoemd tot Lid van Verdienste. Eenmaal voor zijn scheidsrechterswerk en eenmaal voor al zijn vrijwillige diensten bij FC Lienden.

In ons gesprek komen we op het onderwerp wat hij allemaal doet voor de club. ,,Eigenlijk, als ik zo terugdenk, heb ik aan veel op dit sportpark meegebouwd. Samen met een aantal andere vrijwilligers hebben wij de boel hier opgebouwd. Denk aan kleedkamers, hekwerk, doelen, verbouwing van de kantine. Maar ja, ik ben al een tijdje gepensioneerd en ik woon hier op steenworp afstand. Ik kan dus ook veel voor de club doen.” Breus wijst in de verte, naar de huizen naast het sportpark. Hij kan praktisch zien wie er voetballen op het hoofdveld.

,,Misschien ben ik een ouwe man, maar ik kan mij echt druk maken om dat jonge spul. Ze pakken de doelen, de ballen en beginnen te spelen. Bal in de bosjes, bal op het dak. Maar halen, ho maar. En daar ben ik dan weer voor. We moeten bij FC Lienden op de kleintjes letten. Dus als er vijftien ballen in de bak moeten, moeten er vijftien ballen in de bak. Maar vaak zat duik ik dus de bosjes in om ballen te zoeken”, zegt Van Dee met een kleine glimlach op zijn gezicht.

,,Ach, ik doe het allemaal met veel plezier. Ik ga door tot ik erbij neerval. Figuurlijk dan hé, haha.” Het is mooi om te zien. De passie voor je club. En Breus, die wordt steeds loslippiger. Ik vraag hem of hier weleens mindere dingen gebeuren. Maar hij antwoordt vrij rap. ,,Nooit. Nou ja, een keer is er een portemonnee gestolen. Speelde FC Lienden een vriendschappelijke wedstrijd tegen een Amsterdamse voetbalclub. Hier zijn we gewend om je jas en andere spullen in de kleedkamer te laten. Daar wisten die Amsterdammers wel raad mee. Portemonnee weg”, vertelt hij lachend.

Ergeren

We maken aanstalten naar buiten. De hitte in. Maar ik wil wel even een rondje maken op dit sportpark. Klein, maar fijn laten we maar zeggen. De club moet ieder dubbeltje omdraaien, op elk centje wordt gelet. Maar met vierhonderd leden, drie velden en alle vrijwilligers, draait de club al jaren mee in de top van het amateurvoetbal. En daar moet een ‘Pietje Precies’, zoals Breus, bij horen. Langzaam lopen we richting de tribune. Ik wil daar namelijk foto’s maken van de tribune. Maar Breus wijst naar de vele doelen verderop.

,,Moet je kijken. Wat een werk. Wie dit heeft bedacht is geen genie.” Hij wijst naar het staal onderaan de doelen, waardoor het net kapot scheurt. ,,Mijn zoon werkt in de aluminium-wereld, hij heeft honderden gaatjes geboord in de doelen. Knipjes erin en dan kan ik het net erin maken. Een hels karwei.” Hij zegt het alsof hij zich kapot ergert. Alsof hij geen plezier heeft in zijn vrijwilligerswerk. ,,Oh nee, zo bedoel ik dat niet. Ik bekijk het positief, dan hebben we hier weer wat te doen. Ik ga mij pas ergeren als ik de handen niet uit de mouwen kan steken hier.”

Als we uiteindelijk bij de tribune aankomen, vertelt Breus nog een mooie anekdote over de stoeltjes. ,,Soms moeten er nieuwe stoeltjes besteld worden. Van die blauwe kuipstoeltjes. Maar soms zijn ze er zo slecht aan toe, dat ze blauw afgeven. Liepen er uitsupporters van hun plek weg en werden ze achterna geschreeuwd”, zegt Van Dee. Wat ze schreeuwden? ,,Hee, heb je bij die schapen in het weiland gelegen? Je kont ziet er precies hetzelfde uit als die gemarkeerde beesten.” Leuk, haha.

Toch nog weer dat net

Breus wil graag op de foto voor dit artikel. Het beste plekje voor hem is natuurlijk achter het doel. Voor het hekwerk en de kleedkamers, die hij mede heeft opgebouwd. ,,Wacht nog maar even hoor. Kijk, moet je zien. We hebben weer wat te doen.” Van Dee is inmiddels een specialist geworden in het repareren van netten, want hij heeft oog voor een kapot stukje. ,,We kunnen weer aan de gang. Vandaag doe ik dat niet meer. Maandag en dinsdag gaan we weer eens verder klussen.”

,,Maak die plaat maar”, zegt Breus. Bijzondere naam trouwens, Breus. Na het maken van de foto klimmen we samen over de boarding heen en wijst hij naar een ijzeren pijp in de grond. ,,Dit is mijn stekkie. Hier heb ik die pijp in de grond geslagen. Kan mooi een paraplu in. Met slecht weer tegen de regen, met de hitte zoals vandaag tegen de zon. Mooi hé”, zegt de alleskunner. ,,Er is maar één nadeel van deze plek achter het doel. Ik krijg de bal weleens in mijn gezicht. Had ik een keer net een week een bril van honderden euro’s op, en dan zal je altijd zien, krijg je de bal vol in je gezicht. Dag bril”, lacht hij.

12 juli

We drinken nog een bakkie in bestuurskamer en praten over volgend seizoen. Dick van Ingen spreekt zich uit. ,,Het is gewoon mooi als we ons weer handhaven. We hebben het niet voor het kiezen hier. Elk dubbeltje wordt verstandig uitgegeven, dus als we ons met de nieuwe selectie kunnen handhaven is dat mooi zat. Wel erg jammer dat SV TEC eruit is. Dat zijn altijd mooie derby’s en we hebben een goede verstandhouding met die club. Erg zonde. Daar komen Scheveningen en Spakenburg wel voor terug, ook mooie tegenstanders.”

Breus haakt daar op in. ,,Als we die mooie ploegen willen ontvangen, moet alles wel voor 12 juli klaar zijn om te starten. Dan is de eerste training weer van het eerste elftal. We zijn er nog even druk mee om alles gereed te krijgen. Maar goed, zo zit ik ook niet dagenlang thuis. Ik heb altijd wat te doen en daar doe ik het voor. Als ik maar niet tijdens wedstrijden aan het werk moet, want ik wil tijdens wedstrijden op mijn ‘paraplu-plek’ staan.”

De een na laatste club die ik bezocht heb vandaag was een leuke. Een club die zichzelf op de kaart heeft gezet. Ook met hulp van oud-trainer Hans Kraay jr. Hoor je FC Lienden, dan denk je aan Hansie. En dat heeft geholpen met het aantrekken van sponsoren en spelers. FC Lienden is een erg leuke club uit een heel klein dorp. Hier wordt knap werk geleverd. Met kleine middelen het hoogst haalbare halen. Onder aanvoering van vrijwilligers als Breus. Adios, Jeroen.

Dit is een verhaal uit de serie De Plaatselijke FC. Klik hier voor alle verhalen van deze serie.