De laatste keer

Ken je dat? 41 jaar en nog steeds zenuwachtig voor de wedstrijd van vanmiddag. Niet zomaar een wedstrijd, maar de laatste thuiswedstrijd van Rot Weiss Essen (RWE) in het oude maar o zo sfeervolle Georg-Melches Stadion aan de Haffestrasse in Essen.

Onze liefde voor Rot Weit Essen (RWE) is ongeveer 20 jaar geleden ontstaan toen we in een destijds 13 jaar oude Fiat Ritmo de bekerwedstrijd RWE-Schalke bezochten. Uiteraard verloor RWE de wedstrijd ,zoals RWE bijna altijd verliest. Je kunt tegenwoordig een T-shirt kopen met alle legendarische thuiswedstrijden erop. Een van deze onvergetelijke wedstrijden is een 0-0 (!) tegen Schalke.

Door financiële problemen werd de club al vier keer een licentie geweigerd (1984, 1991, 1994 en 2010) met telkens een degradatie als gevolg. In 1994 konden ze zich plaatsen voor de finale van de Duitse beker maar verloren die van Werder Bremen. Af en toe speelt Essen in de bundesliga, maar over het algemeen speelt RWE zijn wedstrijden in de spelonken van 3e of 4e liga. RWE is in 1955 voor het eerst en voor het laatst kampioen geworden. Je ziet dan ook veel T-shirts met 55 erop.

Tegenwoordig speelt RWE in de vierde klasse van het Duitse voetbal (Regionalliga West). Desondanks komen er gemiddeld 10.000 toeschouwers kijken naar wedstrijden tegen oa SC Wiedenbruck, SV Elgersberg en bijvoorbeeld Idar Obenstein. RWE is niet echt populair in Duitsland. De fanatieke aanhang zorgt ook geregeld voor problemen voor, tijdens en na de wedstrijden. Onlangs is RWE-Wuppertal nog uit de hand gelopen. Als RWE tegen aarts rivaal Schalke 2 moet spelen zijn er maar liefst 1500 agenten om de wedstrijd in goede banen te begeleiden.

Opgedirkte voetbalvrouwen op hoge hakken hoef je hier niet te verwachten. Hier speelt het rauwe leven uit de Ruhrpot zich af. De gemiddelde Esner is minimaal werkloos, dakloos of alcoholist (of een combinatie). Het enige lichtpuntje in hun duistere bestaan is RWE. Al het gespuis en rapaille uit de vierde stad van Duitsland komt dan ook op de wedstrijden van RWE af. RWE heeft geen goed georganiseerde Ultras. RWE heeft getatoeëerde chaoten die voor sfeer zorgen. Strak gespoten spandoeken? weg ermee! Je longen uit je lijf schreeuwen, zo doen we dat bij Rot Weiss Essen.

Jammer genoeg is vandaag de laatste wedstrijd in het oude stadion. Ook RWE moet helaas modern doen en spelen vanaf volgend seizoen in een veel te gelikt stadion. Daarom zijn we vandaag voor de laatste keer naar dit prachtige oude stadion gekomen om nog eenmaal te kunnen genieten van hoe we vroeger voetbal beleefden.

De pret begint al als je Essen in rijdt. Essen is een van de grootste steden van Duitsland (560.000 inwoners) en ligt midden in de Ruhrpot. Om je heen alleen maar chemie fabrieken, vervuilende schoorstenen en desolate flats . Als je aan komt lopen zie je in de verte al de lichtmasten van het stadion en ruik je de lucht van Bratworst en bier en zie je menig Esner dronken op straat liggen. Onze kaarten halen wij gewoon af in een van de vele ouderwetse loketten. Bij RWE geen Champions League prijzen maar gewoon 8 euro voor een staanplaats.

Wij kunnen nog eenmaal een omgebouwde keet in die dienst doet als fanshop. Wij kunnen nog eenmaal met een 2 bier in de hand vloeken op die lamlendige voetballers, Wij kunnen nog eenmaal pissen in die verschrikkelijk gore stinkende wc’s die zijn volgeplakt met stickers. “Essen wir ficken und vergessen” , “Esner problemfan”, “Die macht an rewier”, en meer van deze tijdloze one liners.

O O O Wat zullen wij dit gaan missen!

Wij drinken eerst wat biertjes in een van oorsprong speciaal voor Poolse aanhangers van RWE ingericht supportershome. Verwacht geen slingers aan de wand maar je krijgt gordijntjes voor het raam die al ongeveer 23 jaar niet meer gewassen zijn. Lange tafels vol met bier en Esner die meebrullen op de muziek die uit de speakers knalt. In deze ruimte waar slechts een enkel raam open kan, wordt friet gebakken en worst gebraden. Wollen sie ein brotchen dabei? De lucht is niet te harden maar de mooie serveersters (!) met hun snelle bediening maken alles goed.

Vlak voor de wedstrijd begint beklimmen wij de uitpuilende sta tribunes en hebben goed zicht op het veld. Verwacht geen strak geregelde cheo van de Ultra’s. In Essen gooi je gewoon oldschool vuurwerk op het veld of steek je een zelfgemaakte (KAS-suiker) rookbom aan. De wedstrijd is slecht en niks aan.

RWE komt al snel op achterstand. Dat maakt voor de sfeer niets uit want Essen staat altijd op achterstand. Vaders met hun zoontjes op de schouders kijken samen tussen de spandoeken door naar de wedstrijd. Mensen klimmen op de hekken en er word nog harder gezongen. Hier en daar wordt een spandoek in de fik gezet. Zodra de tegenpartij voor onze tribune een corner moet nemen klappen stewards paraplu’s uit om de speler maar te beschermen voor bierglazen gevuld met urine. Deze staan altijd gevuld klaar om te gooien. Eindelijk scoort RWE de gelijkmaker en ontploft het stadion. Ik weet niet eens wat de uitslag is geworden.

Als er wordt afgefloten worden er diverse hekken omver getrokken en lopen supporters het veld op. De politie doet niets en kijkt moedeloos toe en laat de mensen hun gang gaan. Het is eigenlijk pas gek als er geen supporters het veld op lopen. Pas nadat de keeper in zijn eentje iedereen weer achter het hek heeft gekregen, lopen de spelers van RWE hun ererondje. Het zal het laatste ererondje zijn in dit stadion.

We danken Serge voor zijn mooie gastbijdrage aan In de Hekken.