De holle retoriek van de politiek
De afgelopen week is er weer een lekkere hetze tegen de voetbalfan gevoerd. Als we de cijfers van het CIV mogen geloven vinden wekelijks talloze incidenten plaats rondom voetbalwedstrijden. Reden voor enkele kranten, zoals het AD en De Telegraaf, om er zelfs van te maken dat ‘hooligans er elk duel op los slaan’. Ook radiostations zoals Q Music en Radio 538 deden ongegeneerd mee aan de stemmingmakerij. Het tegengeluid dat onder andere via In de Hekken, talloze supporterssites, de KNVB en diverse clubs naar buiten kwam kon de publicitaire schade voor ‘de voetbalsupporter’ maar gedeeltelijk repareren.
Het zijn echter niet alleen de media en het CIV die de zaken zwaarder maken dan ze zijn, ook enkele politici laten zien dat holle retoriek de boventoon voert. In januari opperde de KNVB al om de bewijslast voor voetbalsupporters om te draaien. “Als je erbij staat, dan ben je erbij” is de redenatie. De KNVB kreeg prompt bijval van de PVV en het CDA (Coşkun Çörüz) en beide partijen vonden het zelfs nodig om “de bewijslast naar beneden bij te stellen, of zelfs om te draaien”. Reden voor In de Hekken om met de heer Çörüz in contact te treden, de andere kant van de medaille te laten zien en een dialoog aan te gaan.
Begin augustus vond de VVD in de persoon van Jeanine Hennis-Plasschaert -na een weekend met twee incidenten- dat de voetbalwet “scherper en strenger“ moet. Het voorstel kreeg bijval van de PvdA, de PVV en het CDA. Wat de concrete voorstellen en aanpassingen van mevrouw Hennis-Plasschaert waren en hoe ze in de praktijk toegepast zouden worden, was ons op dat moment niet duidelijk. Reden om ook met mevrouw Hennis-Plasschaert contact te zoeken om opheldering te vragen en de dialoog aan te gaan.
Op de mails en de uitnodiging om de dialoog aan te gaan is tot op heden geen reactie gekomen. Een politicus die over een ‘hot issue‘ een uitgesproken mening heeft, dient die betreffende mening goed te kunnen onderbouwen, zeker als bezorgde burgers de mening met ervaring en feiten kunnen weerleggen. Met de holle retoriek en one-liners als “het moet strenger” en “de wetgeving moet scherper” is het, vooral in verkiezingstijd, makkelijk scoren. Dat de huidige wetgeving al voldoende mogelijkheden biedt om een dadergerichte aanpak te hanteren, vergeten de betreffende politici voor het gemak even. De voorgestelde wetswijzigingen zijn generaliserend en criminaliserend, dragen niet bij aan de oplossing van het probleem en leiden juist in maatschappelijk opzicht tot onwenselijke situaties (zie ook de laatste link).
Tegen het moderne voetbal
De voorgestelde wetswijzigingen komen uit de koker van Tweede Kamerleden Richard de Mos (PVV) en Tjeerd van Dekken (PvdA). Zij zijn al ruim een jaar bezig met het maken van een ‘nieuwe voetbalwet’. In tegenstelling tot veel andere politici, die niet gehinderd door enige kennis van supporterszaken de ene na de andere populistische oneliner over het ‘harder aanpakken van hooligans’ de media in slingeren, hebben zij wél informatie ingewonnen bij diegenen die met de nieuwe wetgeving te maken krijgen: de supporters. Zo hebben ze onder andere deelgenomen aan een in Groningen georganiseerd symposium over de voetbalwet, waar vertegenwoordigers van Tegen het moderne voetbal en het Supportersplatform Betaald Voetbal (SBV) aanwezig waren. Daar zijn vanuit supporterskant praktijkvoorbeelden genoemd van situaties waarin de huidige en de nieuwe voetbalwet niet zal werken, en wat mogelijke verbeteringen zouden zijn. Zowel politici als supporters wilden namelijk toe naar een evenwichtige voetbalwet: het aanpakken van crimineel gedrag, maar het versoepelen van de veelal onnodige maatregelen voor supporters.
Vanaf dat moment blijkt het contact tussen supporters en politici echter weer eenrichtingsverkeer. Waar beloofd werd dat er contact wordt onderhouden met de supporters en er door de supporters zelfs nog schriftelijk commentaar en suggesties zijn geleverd op het in te dienen wetsvoorstel, blijkt het document een half jaar later uit het niets ‘klaar‘ te zijn. Ondanks dat een enkele suggestie is overgenomen, blijft de algemene trend van het wetsvoorstel dat de nieuwe voetbalwet niet evenwichtiger wordt, maar verder wordt aangescherpt: zwaarder straffen, sneller straffen, met minder bewijzen straffen, in groepsverband straffen. De media en andere politici halen deze elementen uiteraard gretig uit het voorstel en aangezien een tegengeluid van de indieners van het voorstel ontbreekt (áls zij überhaupt wel voor het evenwichtig maken van het voorstel zijn), is de schade voor supporters alweer geleden.
