Niet zo maar een oefenpotje in Dublin
Oefenwedstrijden: wat moet je er als supporter mee? Deze vraag stelde ik me meerdere malen tijdens de zomerstop. Die oefenpartijtjes leveren nooit boeiende potjes op en van een echte wedstrijdspanning met kolkende sfeer op de tribunes is ook geen sprake. Er zijn gelukkig affiches die een uitzondering op de regel vormen en waar het hart van de supporter harder van gaat kloppen. Een van die affiches is zonder twijfel Liverpool tegen Celtic. Een paar maanden geleden werd bekend dat deze clubs met een gigantische aanhang het tegen elkaar gingen opnemen in Dublin voor de Dublin Decider. Beide clubs zijn gigantisch populair in Ierland wat bij Celtic o.a. blijkt uit de vele supportersbussen die er vanuit Ierland iedere thuiswedstrijd afreizen naar Paradise om hun geliefde Celtic in actie te zien.
Dublin is voor mij een van de meest favoriete steden dus ik hoefde niet lang na te denken over deze bijzondere ontmoeting in het nationale stadion van Ierland (Aviva met een capaciteit van 50.000). De reacties op deze wedstrijd waren enorm en Twitter stroomde vol met berichten. Het zou wel eens een lastige klus kunnen worden om kaartjes te bemachtigen. Nadat de verkoopschema’s bekend waren zat ik precies op tijd achter mijn pc om de gewilde kaartjes te bestellen. Door een fout in het computersysteem bleek de kaartverkoop een uur eerder te zijn begonnen en dat nieuws verspreidde zich snel via de social media. Tot mijn grote verbazing waren er al een hoop vakken uitverkocht dus besloot ik minder kieskeurig te zijn, want dit wilde ik niet missen. Ik bleek gelukkig nog op tijd en was blij om in het bezit te zijn van kaarten voor de Dublin Decider. Een paar uur later verscheen er de mededeling dat alle kaarten waren uitverkocht. Zoals ik al zei, dit was geen gewone friendly.
Onder veel fans van beide clubs sloeg de paniek toe want zij hadden geen kaartje en hadden verwacht dat er nog voldoende aanbod zou zijn. Hun geduld werd op de proef gesteld want een paar weken later werden er meer kaarten beschikbaar gesteld die overigens ook op dezelfde dag uitverkocht waren. Er werd gesproken over een kaartenverdeling van 15.000 Celts, 20.000 Reds en 15.000 neutrale supporters.Voor mij de hoogste tijd om de trip rond te maken en het toeval wilde dat er in hetzelfde weekend een heuse Dublin derby op het programma stond tussen de rivalen Shamrock Rovers en St. Patrick Athletic.
Ieren zijn absoluut een liefhebber van het voetbalspelletje, maar het is opvallend dat stadions in hun eigen competitie nauwelijks uitverkocht zijn. Als je door Dublin loopt zie je talloze mensen in voetbalshirts lopen, meestal van grote clubs als Manchester United of Liverpool. Het support your local principe gaat in heel Ierland niet op en dat is jammer. Daar komt bij dat typische Ierse sporten als Gaelic Football en Hurling veel populairder zijn. En dan heb ik het nog niet eens over Rugby gehad. Bij de eerder genoemde Ierse sporten komt het voor dat Croke Park gevuld is met 80.000 uitzinnige fans en bij een gemiddelde Ierse voetbalwedstrijd mag je blij zijn met 1.000 supporters. Een illustratief voorbeeld bleek uit het feit toen ik kaartjes wilde kopen voor de Dublin derby. De mensen van Shamrock Rovers wisten mij te verzekeren dat het kopen van kaartjes in de kaartverkoop totaal onnodig zou zijn. Ik moest meerdere mailtjes sturen om hem te overtuigen dat ik ze toch graag wilde hebben voor de zekerheid. En hij probeerde mij weer de overtuigen dat het echt niet nodig was en zo bleven we mailtjes naar elkaar sturen. Uiteindelijk kreeg ik de kaartjes dan toch toegestuurd. Omdat er 50.000 fans naar Dublin zouden reizen voor de Dublin Decider op zaterdag verwachtte ik een flink percentage op de vrijdag bij Shamrock Rovers, want ach je bent er toch niet waar?
Vorige week vrijdag kwam ik aan in Dublin en het centrum kleurde al aardig rood en groen dus dat beloofde wat, maar eerst de burenruzie tussen Shamrock en St Pats. Het Tallaght stadion dat vernoemt is naar de wijk waarin het ligt is nogal troosteloos. Een half uur voor de aftrap hing er totaal geen derby sfeer wat samenhing met een vrij leeg stadion. Ik werd bij de ingang vriendelijk ontvangen en het ging er allemaal gemoedelijk aan toe. Voor de liefhebbers, je kan een rondje lopen binnen het stadion en je kan gaan zitten waar je wil. Vlak voor de aftrap bleek het stadion toch goed gevuld, maar het was niet uitverkocht. Het uitvak zorgde van begin tot eind voor een opperste stemming terwijl het thuispubliek niet thuis gaf. Het voetbal was zoals verwacht verschrikkelijk maar de vier doelpunten voor St Pats en twee rode kaarten voor Shamrock maakte een hoop goed net als de goede away support. Na afloop was het advies om zo snel mogelijk de tram te nemen richting centrum en niet de wijk in te gaan want zoals iemand omschreef `they will stab you for a bag of chips´. De politie begeleidde de uitfans naar de tram waar wij al in zaten dus de terugreis naar het centrum werd erg sfeervol. Het was zo gezellig dat ik besloot de menigte naar hun lokale pub te volgen om wat biertjes te drinken op de overwinning. Al met al een prima avond.
Op zaterdagochtend kon je er in het centrum van Dublin niet meer omheen, dit was de dag dat twee grote clubs het tegen elkaar gingen opnemen. De Celtic fans leken overigens flink in de meerderheid en alle pubs stroomde langzaam vol. Rond een uur of vier (een uur voor de wedstrijd) begaven de duizenden fans naar een speciale bus die naar het Aviva stadion zou rijden.
Bij deze halte viel één ding al direct op, Celtic fans zongen uit volle borst terwijl de mensen van Liverpool stoïcijns voor zich uit zaten te staren. De busreis was één groot feest en bij aankomst van het stadion was het een indrukwekkend gezicht om zoveel groene en rode shirts door elkaar te zien lopen. Dit was niet zomaar een oefenwedstrijdje, hier stond wel degelijk wat op het spel.
Het Aviva stadion geldt als een moderne voetbaltempel dat van bijna alle gemakken is voorzien, want er is nergens bier te ontdekken. Ik ben over het algemeen nooit zo enthousiast over hypermoderne stadions maar ik moet zeggen dat het Aviva geen grijze evenementenhal is maar een prachtig voetbalstadion. Zoals je eerder kon lezen had ik kaartjes voor het Celtic vak, maar bij binnenkomst bleek het om een Liverpool tribune te gaan. Leek Celtic in het centrum van Dublin nog in de meerderheid, in het stadion was de club uit Glasgow absoluut in de meerderheid. De eerder genoemde getallen die rond de kaartverkoop werden genoemd kwamen totaal niet overeen met de werkelijkheid. Naar mijn schatting waren er 35.000 Scousers en 15.000 Bhoys aanwezig. In de minderheid of niet het vak van Celtic roerde zich vanaf de warming up dus dat beloofde wat als het beginsignaal zou klinken.
Voordat het YNWA uit volle borst zou gaan klinken bij beide supportersgroepen werd iedereen nog op een verrassing getrakteerd. Op het veld stond er een muzikaal kwartet klaar om het populaire lied Fields of Athenry ten gehore te brengen. De hele wereld maakte kennis met dit prachtige nummer tijdens het afgelopen EK waar Ierse supporters het nummer minutenlang zongen tijdens een kansloze wedstrijd tegen Spanje. Het nummer wordt tevens ook bij zowel Celtic als bij Liverpool gezongen dus de timing was perfect. De emoties die loskwamen zijn bijna niet te omschrijven, zo mooi was het. Een vol stadion en twee verschillende supportersgroepen die de longen uit hun lijf schreeuwen, mooier wordt het niet. En alsof dit nog niet voldoende was kwam hier het verwachte YNWA achteraan. Vanaf dat moment kon die wedstrijd mij gestolen worden dit was overweldigend wat hier net in tien minuten was gebeurd. Uit deze geweldige sfeer bleek eens te meer dat dit geen standaard oefenpotje was.
De wedstrijd had een moordend tempo en er werden felle duels uitgevochten met kansen over en weer. Bij de 0-1 voor Celtic ontplofte de vakken achter het doel en de sfeer die toen ontstond had veel weg van een Europacupavond. The Boys In Green domineerde ondanks het ondertal de tribunes en de Liverpool supporters waren over 90 minuten slechts twee keer te horen. Tegen het einde van de wedstrijd hieven de Celtic fans het Justice for the 96 aan, refererend aan die afschuwelijke Hillsborough ramp en de nasleep hiervan. De Liverpool fans konden hier maar op één manier op reageren, een fraaie staande ovatie. Celtic wist de wedstrijd te winnen en iedereen keerde terug naar het centrum om een gezellige pub te zoeken. Ik besloot naar een Celtic pub te gaan waar een live band hetgeen wat zich vocaal had afgespeeld in het stadion nog eens dunnetjes over deed. Het bleef nog lang onrustig in de stad waar voetbal normaal niet heel erg belangrijk is. Conclusie: schrijf oefenwedstrijden niet direct af want als je goed zoekt dan zijn er wel degelijk boeiende potjes.
