Catacombe: dramatische thriller met voetbal als achtergrond
Afgelopen week was ik aanwezig bij de Sneak Preview van de Pathé. De reden dat ik zo graag naar deze Sneak Preview wilde was omdat ik een goed voorgevoel had welke film er zou gaan draaien. Ik was er vrij zeker van de gloednieuwe voetbalfilm Catacombe zou draaien. Gelukkig kon ik mijn voorgevoel vertrouwen en kon ik al voor de officiële verschijningsdatum genieten van de voetbalthriller van regisseur Victor D. Ponten.
Neerwaartse spiraal
In Catacombe volgen we het verhaal van Jermaine Slagter, gespeeld door rapper Willem de Bruin. Op het eerste oog lijkt Slagter de droom te leven van elke kleine jongen. Hij is ten slotte profvoetballer. Hij is niet alleen profvoetballer, hij is zelfs de aanvoerder van zijn club; FC Barkas. Met zijn goede spel als rechstback en zijn geweldige vrije trappen mag hij zelfs rekenen op een financieël aantrekkelijke aanbieding van een Chinese club. Het klinkt alsof het Slagter allemaal voor de wind gaat. Maar schijn bedriegt.
Zijn leven is allesbehalve een droom, het is eerder een nachtmerrie. Hij mag dan aanvoerde zijn bij FC Barkas, echt veel geld valt er bij de club niet te halen. Zijn magere salaris van twee à drieduizend euro per maand is bij lange na niet genoeg om zijn dure gokverslaving te bekostigen. Zijn enige optie is dus het lenen van een grote som geld bij een dubieuze maffiabaas. Ook in zijn persoonlijk leven gaat het allesbehalve goed. De relatie met de moeder van zijn dochter is stukgelopen. Wonend in een hotelkamer aan de snelweg is Slagter eigenlijk intens eenzaam. Geplaagd door de geldproblemen, het gemis van zijn ex en de constant aanwezige gokverslaving raakt hij steeds dieper verzonken in een moeras van problemen. Dit heeft natuurlijk ook zijn weerga op het voetbalveld en langzaamaan wordt hij ook nog eens richting een afscheid bij zijn club geduwd.
Sterk geacteerd
Één van de absolute hoogtepunten van de film is het acteerdebuut van Willem de Bruin. De rapper, die het best bekend is als de helft van het rapduo The Opposites, laat in Catacombe zien veel meer in huis te hebben. De acteur zet een ijzersterke prestatie neer en laat je echt meeleven met het lot van Jermaine Slagter. Daarnaast is de kwaliteit van de vele voetbalscènes verfrissend om te zien. Waar in praktisch alle films en series de voetbalbeelden vaak niet om aan te gluren zijn, is duidelijk dat er bij Catacombe veel aandacht aan de voetbalkwaliteiten van de acteurs is besteed. Dit doet de kwaliteit van de beelden zeker ten goede. Dat voormalig profvoetballers Björn van der Doelen en Glenn Helder samen de technische staf van FC Barkas vormen geeft het geheel ook een echte voetbalsfeer.
Natuurlijk is de film niet perfect. Één van de mindere aspecten is dat het soms lijkt alsof de makers teveel “taboe-aspecten” rondom het voetbal in één film wilde stoppen. Onder andere matchfixig, gokverslaving bij spelers, louche zaakwaarnemers, overmatig gebruik van pijnstillers en wietkwekende medespelers komen allemaal aan bod. Dit zorgt ervoor dat de film soms niet goed lijkt te weten wat nu echt belangrijk is voor het verhaal. Zo valt ook de rol van Jermaine’s vader, tevens een louche en zeer rijk figuur, een beetje uit de toon met de rest van de film. Zijn rol is allesbehalve slecht, maar voelt soms wat onnodig aan.
Wat uiteindelijk overblijft is een interessant en meeslepend drama die het leven in de kelder van het profvoetbal als achtergrond gebruikt om de ongelooflijk trieste neergang van een talentvolle speler te laten zien. Hoewel de hele film van dieptepunt naar dieptepunt en van spanning naar spanning gaat, is de meest trieste scène misschien wel een hele simpele. Wanneer Slagter samen met zijn dochtertje naar de kermis gaat en zelfs bij de grijpautomaat nog wordt gepakt door zijn gokverslaving, merkt hij niet eens dat zijn dochtertje ondertussen is weglopen en in aanraking komt met een van zijn schuldeisers. Een pijnlijke scène die goed weergeeft waar de film voor staat.
Catacombe is vanaf nu te zien in de bioscoop
