Als voetbal écht even de allerbelangrijkste bijzaak in het leven is

Het is vrijdagmiddag. ‘Mijn’ 29 kids breng ik tevreden naar buiten, mijn weekend vol voetbal is aanstaande. Het merendeel van de jongens verdwijnt vrijwel direct de voetbalkooi in. Een aantal stoere meiden volgt. Zo verschrikkelijk onbezorgd spelen ze dat mooie spelletje waar mijn hart zo hard van gaat kloppen. Zo verschrikkelijk onbezorgd gingen die kinderen uit Oss gisteren waarschijnlijk ook naar eigen school. Naar hun eigen ‘mee voetballende meester’. 

Herdenken

Die avond zijn wij te gast in Waregem, wat achteraf een vette reportage opleverde. In de loop van de avond stromen de foto’s uit Oss binnen. Top Oss tegen Sparta is het decor van een intense gedenkactie. Jonge mannen met spandoeken. Anderen hebben fakkels in de hand, hetgeen hen zeer waarschijnlijk een stadionverbod voor een fiks aantal maanden oplevert. Het medeleven en verdriet is van hun gezichten af te lezen. Een dag later, in Arnhem. Wederom die jonge heren, die vaak worden weggezet als door gesnoven gasten, die de samenleving liever kwijt dan rijk is, die met een prachtig spandoek de inwoners van en nabestaande uit Oss een hart onder de riem steken. Overal in Nederland brengen supporters een ode aan de slachtoffers van de tragedie. Allemaal op hun eigen manier.

Voetbal, met al die mooie en intense rivaliteit, verbroedert. Het stadion, vaak als heiligdom gezien, is zoals zo vaak, een plaats geworden om te gedenken. Voetbal is dit weekend echt even de allerbelangrijkste bijzaak van het leven geworden.

Tenslotte werd het ook gewoon weer maandag en kwamen ‘mijn’ 29 kinderen weer binnen. De bal werd in de hoek van het klaslokaal neergelegd. Het normale leven moet voor ons namelijk ‘gewoon’ weer door gaan.

Het zal de ouders niet echt helpen, maar vanuit In de Hekken roepen we jullie op om ook een donatie te doen om deze mensen een hart onder de riem te steken