AFC Wimbledon won wel op de tribunes!
Eergisteren vond de wedstrijd plaats die ooit een keer plaats moest vinden: MK Dons v AFC Wimbledon, beide nakomelingen van het oude Wimbledon. Het zijn broers, maar met tegenzin. Waar AFC Wimbledon Peter Griffin is, is MK Dons de evil twin Thaddeus Griffin. Op het moment dat bekend werd dat deze pot gespeeld zou worden, moest ik naar Engeland. Vier jaar geleden bezocht ik MK Dons al eens. De club deed me weinig. Het stadion is best oké en de catering naar Engelse normen zelfs erg goed, maar voor de rest kwam het allemaal erg plastic over. Ik nam me dan ook voor hier niet meer te komen, maar toen deze wedstrijd verscheen kon ik het toch niet laten. MK Dons v AFC Wimbledon was een afspraak met de geschiedenis en die wilde ik niet missen.
Kaarten kopen was best makkelijk. MK Dons had namelijk een neutraal vak ingericht voor mensen die niet in het postcodegebied of in de database van beide clubs zaten. Daar konden dan sympathisanten van AFC Wimbledon, buitenlandse groundhoppers en sensatiezoekers gaan zitten. Het was ook het vak waar wij zaten, want ik behoor tot de laatste categorie. Een van de nadelen van MK Dons is dat het stadion ergens op een industrieterrein ligt. Een goede pub is er niet te vinden. Van buiten is het stadion ook een grafbak. Je moet zelfs moeite doen om te zien dat het een voetbalstadion is, want nergens komt de clubnaam of –logo terug. Aan de voorkant zit een hotel. Van Hilton nog wel en die naam staat op de voorgevel en niet die van MK Dons.
Ik had eigenlijk alleen protesten van de fans van AFC verwacht, maar juist die van MK waren erg provocerend bezig. Overal zag ik beruchte sjaaltjes met “Wimbledon born 1889, MK Dons reborn 2004”, gezangen over dat zij de echte Dons waren en geprovoceerd over en weer. In het stadion lieten de mannetjes van MK twee banners zien. Eentje met daarop “Were keeping the Dons get over it” en “AFC Hypocrites”. Wederom vond ik het stadion wel aardig van binnen en was de catering goed, maar wat hoopte ik toch op een overwinning van AFC Wimbledon. In ons vak zaten fans van allerlei Engelse club: Brentford, Watford, Barnet, Peterborough en uiteraard Luton Town, een andere club die ze in Milton Keynes wilden overnemen.
AFC Wimbledon was enorm slecht op het veld, maar op de tribune wonen ze de strijd. Geweldige spreekkoren als “Where were you when you were us?” en “You Franchise bastards, you know what you are!” galmden mooi door het stadion. De MK-mannetje beten van zich af door te zingen dat ze Wimbledon hadden gestolen en het ze ‘fuck all’ kon schelen. Mooie verbale strijd dus. Helaas won MK uiteindelijk met 2-1, maar het mooiste moment van de wedstrijd was de 1-1. Het uitvak ontplofte zowat letterlijk. Tien jaar frustratie kwam eruit. Eindelijk hadden ze MK Dons kunnen terugpakken. Een mooie pitch-invasion volgde.
De MK-mannetjes, die nogal van na-apen houden, deden ook een pitch-invasion bij de 2-1. Ze hebben gewonnen, maar voor mijn gevoel is AFC de morele winnaar. Na afloop van de wedstrijd lieten de MK-mannetjes zich kennen door in groepen eenlingen van AFC Wimbledon lastig te vallen. Na mijn tweede bezoek is mijn conclusie nog altijd dezelfde: MK Dons is een plastic rukclub en nu kom ik er echt nooit meer.
Dit artikel is geschreven door Joris van de Wier, geestelijk leider van het onvolprezen Doing the 116 (+ blog).
(Klik voor meer interessante artikelen over AFC Wimbledon vooral even door via de gerelateerde berichten hieronder, er staan een paar prachtige items tussen!)
