ActueelVoetbal in EngelandVoetbalsupporters

Terug naar Sheffield, verslag van een voetbalreis.

Het is alweer vijf jaar geleden dat ik voor het laatst de oversteek naar Sheffield heb gemaakt. Tijd om weer eens te proeven van het Engelse leven, mijn vrienden ontmoeten en last but not least ook wat voetbalwedstrijden van the Blades te zien. Amongst others, want ik wil ook een bezoek brengen aan de oudste nog bestaande voetbalclub van de wereld, Sheffield FC. En als klap op de vuurpijl een wedstrijd van Sheffield United under 23 op de vrijdagmiddag. Een heerlijk programma, iedereen kan zich voorstellen dat ik naar deze trip uitkeek.

Roodwitte shirts

Ik schrijf 15 maart jongstleden. Ik arriveer in de gate waar vandaan mijn vlucht naar Manchester vertrekt. Het lijkt erop dat ik niet de enige ben die Sheffield United volgt. Een tiental mensen met een rood-wit gestreept shirt blijken echter socios van Atletico Madrid te zijn dat die avond Manchester United uit de Champions League werkt. Wat mij restte was een aangename vlucht naar Manchester alwaar ik al snel per trein verder kon richting Sheffield.

Stockport County

Tijdens deze treinreis kijk  ik vanzelfsprekend erg uit naar de stop in Stockport. Want daar ligt aan de rechterkant (na vertrek en vooruitrijdend) het stadion van Stockport County, Edgely Park. Als een kind zo blij poog ik een aantal foto’s te nemen van de lichtmasten van dit stadion. Ik weet nu dat ik een volgende trip eens terug wil naar dit typisch ouderwetse Engelse stadion. Oorspronkelijk als Rugby stadion in gebruik werd genomen in 1891. Toen de rugbyclub in 1902 ophield te bestaan, werd Stockport County de bespeler en is dat nog steeds. Het heeft er alle schijn van dat de club vanuit de National League weer gaat promoveren naar de Football League. Daar waar de club naar mijn bescheiden mening thuis hoort.

Back Home

Aangekomen in Sheffield voelde ik me gelijk weer thuis, het “back home” gevoel overheerste. Zelfs toen in de middag bleek dat er wat problemen waren met de kamer die ik had gereserveerd. Deze was nog bezet. Nadat dit ongemak was opgelost liep ik gelijk in de richting van Bramall Lane, gewoon om de thrill te ervaren om eindelijk weer dichtbij mijn cluppie te zijn. Niet te lang want ik had diezelfde avond al mijn eerste wedstrijd op het programma staan.

Home of Football

Sheffield FC is de oudste nog bestaande voetbalclub in onze wereld, en wordt in deze hoedanigheid ook door de FIFA erkend. Op basis hiervan (opgericht in 1857) loopt de PR van “Club” als een geoliede machine. De club mag regelmatig aanschuiven met een kraampje op voetbalbeurzen van de UEFA en de FIFA.

Toch is het niet alleen zonneschijn bij de club. Het seizoen 2021-2022 loopt erg stroef, de selectie is niet op peil en tot aan mijn bezoek bezette de club de voorlaatste plaats in de Northern Premier League Division East. “Club” is trouwens de nickname die Sheffield FC heeft in het Sheffieldse.

Die avond ben ik op tijd aanwezig bij het kleine stadionnetje van Sheffield FC. Aangenaam is dat het terrein grenst aan de Coaches and Horses. Deze pub, geopend in 1795 als logement voor reizigers van en naar Sheffield waar ook de paarden en wagens werden onderhouden, grenst aan het voetbalveld. Dit is niet in Sheffield maar in het dorp Dronfield, net buiten Sheffield. Sheffield FC wil graag terug verhuizen naar Sheffield en is bezig om geld te werven voor de bouw van een nieuw stadion, in Sheffield.

Leedsscum

Over de wedstrijd kan ik kort zijn, tegenstander Yorkshire Amateurs (uit Leeds dus automatisch Leedsscum) wordt met 3-2 verslagen door in de laatste 5 minuten een 1-2 achterstand weg te werken. Hoogtepunt was dat ik door de voorzitter van Sheffield FC werd gevraagd om na de wedstrijd op de foto te gaan met the man of the match. Publiciteitsgeil als ik ben kon ik daar uiteraard geen nee op zeggen. Een geslaagde avond, mede ook omdat ze bij de Coaches and Horses veel real ale tappen, en omdat je vanuit daar in de rust gewoon weer via een zijingang van de pub in het “Home of Football” terecht komt. En voor ik het vergeet, er waren 228 toeschouwers aanwezig.

Away Day

De dag erna dan een echte away day. Met Sheffield United naar Blackpool, vertrek met 1 van de vele bussen rond 13 uur. Sheffield United had alle 1750 tickets verkocht voor deze wedstrijd, ik was 1 van de gelukkigen hiervan. Een uitwedstrijd in Engeland is gelukkig toch even heel wat anders dan een uitwedstrijd in Nederland. Verplichte combi’s komen er vrijwel niet voor. Iedere supporter die mee reist is weliswaar geregistreerd maar het staat je vrij om vervolgens met bus, trein, auto enzovoorts naar de wedstrijd te reizen. Ik heb vrienden die van uitwedstrijden in Londen een weekend weg maken, met hotelovernachting en vooral veel pub bezoek.

Sportsmans Supporters branche

In de jaren dat ik Sheffield United volg ben ik veel meegereisd naar uitwedstrijden. En altijd met dezelfde groep supporters, in mijn geval de vaste bezoekers van the Sportsman, een echte Bladespub op 100 meter van Bramall Lane die helaas niet meer bestaat. Desondanks wordt voor iedere uitwedstrijd een bus geregeld en die zit dan ook iedere keer vol met 55 mensen. Het was een mooi weerzien met veel mensen toen ik eenmaal de bus betrad. Als je een aantal keer vanuit Wembley en Cardiff terug rijdt na een weer verloren play off finale dan schept dat een band… Of als de ruiten van de bus worden ingegooid als je weg rijdt bij Millwall.

Poulton-le-Fylde

Het geweldige van de away day vind ik de traditionele stop tijdens de reis. De bus vertrekt op tijd, en maakt een tussenstop van meestal 2 tot 3 uur in een market town niet al te ver van het stadion waar de wedstrijd wordt gespeeld. In dit geval was Blackpool niet al te ver weg en werd na 2 uur rijden gestopt in het plaatsje Poulton-le-Fylde. En waar de reizigers in de bus geen alcohol mogen nuttigen is dit tijdens zo’n stop even wat anders.

Cheltenham Festival

Wat op die dag ook meespeelde, is dat een dag eerder het Cheltenham Festival was gestart. Het Cheltenham Festival is een jaarlijks steeplechase-evenement voor renpaarden en is het meest prestigieuze evenement op de springkalender. De beste Britse en Ierse getrainde paarden racen tegen elkaar, iets wat gedurende het seizoen zelden voorkomt. Een vierdaags evenement op de renbaan van Cheltenham met de ene na de andere paardenrace. Met als gevolg dat menigeen in de bus bijna bij elkaar op schoot zat om op een klein telefoonschermpje te kijken of men wellicht een mooie winst had gemaakt met de weddenschap die ze op een willekeurige paard hadden ingezet.

Pubs scoren

Poulton-le-Fylde kent 5 pubs, doel van de meereizende supporter is om in ieder van zo’n pub een pint te drinken en dan het liefst van een biermerk dat men niet eerder heeft gedronken. De meesten houden dit bij in een notitieboekje, de niet digibeten via een speciale app op de telefoon. In alle pubs die we bezochten zaten veel mensen voor het televisiescherm om Cheltenham te volgen, een geweldige atmosfeer moet ik zeggen, naarmate de finish van een race dichterbij kwam nam het geluid toe en werd aangemoedigd en al dan niet gejuicht als de winnaar ook het paard was waar op was gegokt.

Kleine wereld

Het was voor mij een tijd geleden dat ik een drankje had gedaan, en dat merkte ik toch wel toen we om 18 uur weer vertrokken naar Blackpool om een half uur later bij Bloomfield Road te worden afgezet. Ik was blij dat ik, eenmaal in het stadion nog een pint of 2 twee kon wegwerken in de wetenschap op de terugreis geen alcohol meer te kunnen scoren.

Op het uitvak was sprake van een echte reünie. Ik ontmoette na jaren weer veel vrienden en  bekenden, waaronder ook een oude rot, Gareth, die mij gelijk foto’s liet zien van een bezoek van meerdere Blades aan Go Ahead Eagles. Op één van de foto’s een mooi anti Wednesday spandoek in het centrum van Deventer. Het is een kleine wereld.

Bloomfield Road

Wat mij opviel tijdens de wedstrijd is dat alhoewel we met iets meer dan 10duizend toeschouwers aanwezig zijn dat de aanmoedigingen van de Blackpool supporters ongekend luid zijn. Respect daarvoor, alleen al daarom kan ik me voorstellen dat Blackpool FC boven zichzelf kan uitstijgen in thuiswedstrijden. Neemt niet weg dat vanuit mijn eigen vak met Blades ook veel geluid werd gemaakt. Het stadion herinnert in bijna niets meer in het Bloomfield dat ik in de vorige eeuw bezocht. Een en al modern maar de tribune waar de uitsupporters huizen vol met palen die het uitzicht belemmeren.

De wedstrijd zelf eindigde in een 0-0 gelijkspel, waarbij aangetekend dat er (naar achteraf bleek totaal onterecht) doelpunten van Sander Berge (onze Noor) en Ollie Norwood werden afgekeurd.

Seasiders

Het verlaten van het uitvak was dan weer typisch ongeorganiseerd zoals dat in Engeland gaat. Waar de ingang toch dicht bij de parkeerplaats van de bussen leek te zijn moesten we nu richting het vak lopen waar al het Blackpool geluid vandaan kwam. Niet als makke schapen natuurlijk maar hierdoor ontstond een best gespannen situatie waarbij de uitsupporters in het stadion alleen door een lint van politiemensen in geel hesje werden gescheiden van de thuissupporters. Ondanks dat liep het niet uit de hand, maar ook eenmaal in de bus bleek dat de Seasiders toch nog graag wilden dat mensen uit de bus zouden komen om een robbertje te vechten. Het duurde tot een drie kwartier na de wedstrijd voordat alle bussen onder politiebegeleiding naar de snelweg werden geëscorteerd. Om één uur ’s-nachts kwamen we aan op Bramall Lane en kon ik richting mijn AirnB, met nadruk op de “B” van bed.

Peak District

De donderdag was van een andere orde. Sheffield grenst aan het Peak District. Dit is een nationaal park met veel mooie natuur en leuke stadjes en dorpen en ook een aantal landgoeden, waaronder het bekende Chatsworth. Dit is het huis van de Duke en Duchess van Devonshire. Vanuit Sheffield met de dubbeldekker naar Bakewell via Chatsworth staat garant voor een trip met geweldige panorama’s. Heuvels, dalen, weilanden met schapen die zijn afgezet met gestapelde stenen, beekjes, rivieren. En dan uitstappen in Bakewell, de bakermat van de Bakewell tart en pudding. Vandaar kan je verder naar Matlock Bath of Buxworth.

Ik heb een heerlijke dag gehad, mooi weer en een heerlijke pie gevuld met rundvlees en aardappelen kunnen eten. IndeHekken moet over voetbal gaan, ik weet het, maar mocht je ooit in de gelegenheid zijn vergeet dan niet voetbal te combineren met andere leuke en mooie zaken.

De jeugd heeft de toekomst

De vrijdag stond dan weer in het teken van voetbal. De onder 23 van Sheffield United speelt op het een na hoogste niveau, in de Professional Development League 2. En staat op het moment van schrijven bovenaan in die competitie. Normaal speelt dit team zijn thuiswedstrijden op Bramall Lane maar dat was deze dag niet het geval, Bramall Lane zou een dag later bespeeld worden door Sheffield United en Barnsley. En moest dus gespaard worden hiervoor.

Shirecliffe

Op naar het trainingscomplex dan maar, Shirecliffe aan de andere kant van Sheffield. Waar ik even moest wachten om naar binnen te mogen, de mannen van het eerste team hadden getraind. Zij moesten de “bubbel” verlaten voordat andere mensen het complex mochten betreden. Wat dan oplevert dat ik nu weet dat mannen als Foderingham, McBurnie, Sharp en Berge in een zwarte auto rijden. Merk en bouwjaar mij als autoleek verder onbekend.

Eenmaal op Shirecliffe binnengekomen dan toch een 100 mensen die de moeite nemen zo’n wedstrijd te bezoeken. Dat zijn er op Bramall Lane meestal  400 en tegen Wednesday meer dan duizend. Wederom wat oud bekenden, een leuke wedstrijd die door de jonge Blades met 2-1 werd gewonnen.

Early Kick Off

Een dag later dan de thuiswedstrijd van United tegen Barnsley. Omdat de South Yorkshire Police zoals gewoonlijk vond dat deze Yorkshire derby een risicowedstrijd was werd al om 12:30 uur Engelse tijd afgetrapt. Ik was een half uur van te voren al op mijn plek op de Kop, een cadeautje van een goede vriend van mij uit Sheffield. En schoof al snel op naar een plek gelijk naast één van de trappen, met mijn lengte hangen mijn knieën tussen de schouders van mensen die een rij lager zitten.

De wedstrijd

Voor United een must win wedstrijd na het gelijke spel tegen Blackpool. Maar uiteraard ook voor de Dingles die op de 23e plaats zijn terug te vinden op de ranglijst. Het spel in de eerste helft was niet om over naar huis te schrijven, tegenstander Barnsley oogde gevaarlijker maar wist geen doelpunt te maken.

Na rust was het een ander verhaal. Barnsley kwam niet meer aan voetballen toe. De Blades echter wel en met een uitblinkende Morgan Gibbs-White werd het uiteindelijk een mooie tweede helft. Berge scoorde de 1-0 en een kwartier voor tijd maakte Gibbs-White de 2-0. Al met al een verdiende overwinning onder het oog van 28.515 toeschouwers, United weer terug in de top 6 en Barnsley onveranderd op een degradatieplaats.

Sunday Dinner

Lang lang geleden werd ik uitgenodigd door Bladesvrienden om in de eerder genoemde Sportsman op een zondagmiddag langs te komen voor Sunday Dinner. In mijn grijze blond zijn dacht ik dat er lekker kon worden gegeten. Na vanaf 12 uur ‘s-middags 4 uur halve liters weg te hebben gewerkt was er echter nog niets te eten te signaleren.

Dat veranderde rond een uur of 4 in de middag toen de echtgenotes en dochters van mijn “mates” arriveerden. De boodschappentassen van de dames werden geleegd en het eetfestijn kon beginnen. Tenminste, als je van koude saucijzenbroodjes houdt die eigenlijk een oven zouden moeten bezoeken vooraleer te nassen te zijn.

Fit it Fly

Mijn idee van Sunday Dinner was toch even wat anders maar ik wist gelijk genoeg, ik had dit nooit willen missen. Met als gevolg dat ik na de verplichte “fit to fly” test op zondag een industrieterrein ver weg van het centrum uiteraard naar mijn vrienden trok. Om daar samen vanaf een uur of 5 in de middag aan de koude snacks te gaan, weggespoeld met de nodige pints. Het was weer ouderwets gezellig, voetbal kijken in de pub en de mooie verhalen horen die ik zo lang hebt gemist.

Ook mooi is dat je op het gemak de zondagskranten kan doorlezen. Wedstrijdverslagen, uitslagen van alle non-league divisies die je je kan bedenken in “the Non-Leaugue Paper”.

Samenvattend kan ik spreken van een geslaagde trip met leuke wedstrijden en vooral een mooi weerzien met vrienden en bekenden. Het mag duidelijk zijn dat het niet zolang gaat duren voordat ik weer naar Engeland reis om mijn voetbalploeg en vrienden weer te zien!

Gerard van Elck
Gerard van Elck, opgegroeid in Den Haag, 1e wedstrijden bij ADO en Holland Sport (bij vader achterop de fiets naar Zuiderpark en Houtrust, vanaf 1971 gefuseerd tot FC Den Haag), gek van voetbal, pre- en postmatch pint en vooral Sheffield United (1e bezoek in 1981) en daardoor bekend als Dutch Blade. Bezoekt regelmatig wedstrijden over de grens, woont dan ook vlak bij Duitsland en België, voorkeur voor kleine clubs in oude stadions...

    Reageren is niet mogelijk.

    0 %