Gisternacht legden twaalf clubs officieel een bom onder de vorm van Europees voetbal zoals we dat al decennia lang kennen. Barcelona, Real Madrid, Atletico Madrid, Manchester City, Manchester United, Liverpool, Chelsea, Arsenal, Juventus, Internazionale en AC Milan hebben te kennen gegeven een nieuwe Europese Super League te willen starten. Bayern München, Borussia Dortmund en PSG schijnen geweigerd te hebben, maar de kans dat zij deze weigering volhouden als de plannen rond worden gemaakt, lijkt gering. De plannen mogen al rekenen op woeste reacties van de voetbalbonden en coryfeeën en staat symbool voor de doorlopende verloochening van de eigen achterban van bovenstaande clubs.
Het selectieveld van het toernooi zal bestaan uit 15 Founding Members die altijd verzekerd zijn van deelname aan het toernooi. Daarnaast worden nog 5 clubs gekozen op basis van prestaties in de nationale competities. Deze 20 ploegen worden in twee poulefases van 10 deelnemers gegooid en mogen in een mini-competitie met uit- en thuiswedstrijd uitmaken wie de volgende ronde haalt. Een van de eerste dingen die opvalt aan de plannen is de selectie van de deelnemers. Arsenal presteert al jarenlang ondermaats in eigen competitie en wordt dit jaar in eigen land onder meer afgetroefd door West Ham United en Leicester City, terwijl AC Milan al jarenlang AS Roma, Atalanta en Napoli niet bij kan houden. Europees gezien hebben Tottenham Hotspur en Inter Milan ook weinig recht van spreken.
Kijk deze Engelse middenmoter stoer doen https://t.co/0yLZCNMgCL
— Sam van Raalte (@SamRaalte) April 19, 2021
Hypocrisie van de UEFA
De reacties vanuit de voetbalwereld zijn bijna unaniem negatief en extreem kritisch. Gary Lineker noemt het absurd en roept supporter op in actie te komen. Gary Neville noemt het extreem hebzuchtig en zegt dat eigenaren van de deelnemende Engelse clubs niks snappen van het Engelse voetbal. Ook de Britse premier en de Franse president doen een duit in het zakje en spreken hun afkeur uit tegen het plan. De meest heftige reactie komt van de UEFA. Zij dreigt clubs, mochten zij deelnemen aan deze nieuwe competitie, uit te sluiten van hun nationale competities. Spelers van de desbetreffende clubs mogen dan ook niet langer meespelen met officiële interlands van hun nationale elftallen. Dit statement wordt gesteund door verscheidende nationale bonden én de FIFA.
Op dit punt kunnen wij, als site die al jarenlang tegen de vercommercialisering van het voetbal ageert, niet anders dan steil achterover slaan van zo’n stuitende vorm van hypocrisie. We praten hier namelijk over dezelfde UEFA die de Champions League (zoals de naam al doet vermoeden ooit een competitie bedoelde voor kampioenen) al jarenlang steeds meer tot een privé feestje probeert te maken. Om meer geld te kunnen verdienen werd de macht van de grote competities uitgebreid, waardoor clubs van buiten de top 5 nauwelijks nog kans maken op deelname aan het toernooi. Alles wordt in het werk gesteld om de grote clubs een abonnement op Champions League voetbal te bieden. Laat je dus absoluut niet voor de gek houden. De woede van de UEFA, FIFA en voetbalbonden komt niet vanuit een of ander moreel besef over de schoonheid van het voetbal. Zij zijn slechts boos dat zij straks niet langer een monopolie hebben op het ongegeneerd graaien van gigantische miljardenbedragen.
Verloochening van de supporter
Laten wij daarom maar eens aanstippen wat er nou daadwerkelijk wel mis is met dit plan. Meningen van mensen die zelf graag mee zouden willen verdienen en populisten die denken nu eens makkelijk te kunnen scoren door te kapitaliseren op de huidige tendens, nemen we niet zo serieus. Het plan zelf is namelijk zonder enige twijfel schandalig en megalomaan. De Super League is niks minder dan een totale verloochening van de eigen achterban en supporters van alle andere clubs. De clubs lijken namelijk voor het gemak even te zijn vergeten dat er ook supporters zijn van andere clubs, die níet staan te wachten op ieder seizoen vier keer Real Madrid tegen Manchester United. De fundering van voetbal is gelegd op sprookjes, op promoties en degradaties, op bekerwinsten en alle andere vormen van succes. Een competitie waarbij een klein select groepje “verkozenen” de dienst uitmaakt zonder gevaar voor promotie en degradatie is een klap in het gezicht van het voetbal.
Ook de eigen achterban (lees hier: lokale supporters met een seizoenkaart en echt binding met de club, lees hier niet: Aziaten en Amerikanen die van duizenden kilometers afstand gekozen hebben fan te worden van een van de succesvolste clubs ter wereld) is allesbehalve blij met de plannen. Zij zien namelijk ook waar dit tot leidt. Hun clubs verworden tot internationale merken die verheven staan boven andere clubs en competities. De clubs veranderen van bakens van de community tot globale merken. Een bijkomstigheid hiervan is dat de deur open staat voor wedstrijden in het buitenland. Waarom de Knock-Out fase nog langer in Milaan of Liverpool spelen als een eerder voorbereidingstoernooi al heeft bewezen dat er in Amerika (100.000 toeschouwers) of Singapore (60.000 toeschouwers) genoeg belangstelling is. In Californië wonen immers ook échte supporters van Real Madrid!
Forget the ‘Super League’ – support your local team in your city, with your friends and family – wherever that may be. #SupportLocal #FanOwnedFootball#TerracesNotTV pic.twitter.com/4toNOBNzG3
— Bohemian Football Club (@bfcdublin) April 18, 2021
Een farce
Vanuit de vele reacties kunnen wij opmaken dat iedereen nogal schrikt van deze ontwikkeling en schande spreekt van onder meer deze middelvinger naar de eigen achterban. En dat is eigenlijk best wel vreemd. Die verbazing is namelijk misplaatst. Al jarenlang is de Premier League bezig om deze zelfde eigen achterban systematisch uit de stadions te weren. Enige vorm van fanatisme is al jaren geleden de kop ingedrukt. Schrijver Joris van de Wier verwoordt het in zijn boek Voetbalstad Liverpool eigenlijk het beste. Échte supporters, de working class, kunnen een seizoenkaart al lang niet meer betalen en gaan al helemaal niet meer naar Liverpool toe. De verloochening van de eigen achterban is, voor een groot deel dankzij dezelfde voetbalbond die nu pretendeert vanwege deze reden tegen de Super League te ageren, allang voltooid. Mensen die doen alsof deze ontwikkeling een plots dieptepunt is in de ontwikkeling van het moderne voetbal, hebben de afgelopen jaren niet goed opgelet.
Dankzij deze commercialisering is de Champions League in huidige vorm, waarschijnlijk nog verder verneukt met de maatregelen die de UEFA vandaag wil aankondigen, toch al gewoonweg een farce. Een stunt of een sprookje is het daar tegenwoordig als AS Monaco (eigenaar: Dmitry Rybolovlev – €8,75 miljard) of Chelsea (eigenaar: Roman Abramovich – €12,7 miljard) de halve finale weet te behalen. Daarom is het wel interessant om deze Super League eens van de andere kant te bekijken. Eindelijk bevrijd onder het juk van de megalomane superclubs kan er wellicht weer wat moois ontstaan. Een competitie waar ook daadwerkelijk de kampioenen aan meespelen. Waar de kampioen van Denemarken en de kampioen van Servië het tegen elkaar opnemen. Tijd om terug te keren naar het originele systeem!
Sfeeractie Club Africain uit Tunesië. Bron: onbekend.
Tot nooit weer!
Onze mening is daarom eigenlijk heel simpel en verkondigen we ook al enige tijd: laat ze die Super League maar lekker oprichten. Vertrek maar met zijn allen en kom alsjeblieft ook nooit meer terug. Wij hebben de poenerige en voorspelbare Champions League al jaren geleden de rug toegekeerd. Laat die gigantische miljardenclubs maar verworden tot merken in plaats van voetbalclubs waar de wereldwijde gloryhunters zich op hun TV aan kunnen laveren. Wij redden ons wel zonder deze olieclubs die het zo hoog in de bol hebben gekregen. Laat de Champions League maar terugkeren naar het originele systeem: een competitie voor heel Europa, waar iedereen aan mee kan doen. Het echte voetbal wordt namelijk al jarenlang niet meer gespeeld bij deze clubs, hoewel ze daar zelf schijnbaar anders over denken. Onze boodschap is dus: rot maar lekker op. En vergeet de deur niet achter je dicht te doen. Tot nooit weer!
