Het Engelse voetbal is ziek,heel erg ziek. Zelfs in het typisch Engelse Blackpool is er paniek uitgebroken. Blackpool, bekend van de vele gokhallen, striptenten, tatoeageshops en de plaatselijke voetbalclub, is in de ban van de familie Oyston. Owen Oyston is sinds 1987 de grootaandeelhouder van Blackpool AFC, de kleine club die enkele jaren geleden in de Premier League voetbalde. Daar viel de club op door de kleinschaligheid en de wens niet mee te willen doen in de gekte van de torenhoge salarissen die worden betaald in de Premier League.
Bonussen
Blackpool deed inderdaad niet mee aan de bizarre salarissen en vloog na één jaar uit de Premier League. Uiterst curieus is het dan ook dat voorzitter Karl Oyston, de zoon van, aandeelhouder Owen Oyston beloonde met een bonus van 11 miljoen pond over dat seizoen. Daarmee werd Owen Oyston meteen de bestbetaalde directeur in het Engelse voetbal en bedroeg zijn bonus meer dan de volledige salarispost van de selectie en technische staf van Blackpool. Daarbij kreeg hij nog een slordige 6,5 miljoen pond dat jaar voor een stuk grond dat hij enkele jaren voor 650.000 pond had gekocht van de club. Een bizarre gang van zaken natuurlijk. Zeker gezien het gegeven dat de toenmalige speler Charlie Adam zelfs een gang naar de rechtbank moest maken om een bonus van 25.000 pond uitgekeerd te krijgen…Blackpool maakte in het seizoen 2010/2011 ruim 20 miljoen pond winst, desondanks is er amper geïnvesteerd. Zo is het verbouwde knusse Bloomfield Road nog altijd niet af. Al enkele jaren staat er een tijdelijke tribune, terwijl de verbouwing al lang klaar had kunnen (moeten) zijn.
Dubieus imago
Ondertussen zien de fans Blackpool steeds verder afglijden. In drie jaar tijd is ruim 105 miljoen pond binnengekomen aan transfers, promotiegelden en het degradatievangnet. Toch zitten de supporters nog altijd op een tijdelijke tribune, is er van het beloofde nieuwe trainingsveld niets terechtgekomen en is de club afgezakt tot de onderste regionen van het Championship. De fans zijn bang dat het geld verdwijnt in de zakken van Oyston, die niet bepaald een goed imago heeft. Halverwege de jaren 1990 heeft de grootaandeelhouder van Blackpool 3,5 jaar gevangen gezeten wegens de verkrachting van een zestienjarig meisje. Voor enkele andere verkrachtingen is hij vrijgesproken. Voor veel supporters is het onacceptabel dat een persoon met een dusdanig dubieuze reputatie de grote man achter de club is.
Oyston’s cash cow
Nu het sportief minder gaat is de maat helemaal vol voor de fans. Deze winter werd sterspeler Tom Ince verkocht aan Crystal Palace. Zes spelers verlieten de club, versterkingen kwamen er niet. Voor een club die tegen degradatie vecht uiteraard dodelijk. Afgelopen zaterdag in de thuiswedstrijd tegen Birmingham City vloog een vliegtuigje met de weinig verheffende boodschap ‘Oyston’s cash cow’ boven het stadion. Blackpool wordt door Owen Oyston misbruikt om zoveel mogelijk winst te behalen. Ook werden er pamfletten uitgedeeld waarop zijn beeltenis was te zien op een briefje van 90 miljoen pond, zijn vermogen. Het is de hoogste tijd dat Oyston doet wat het beste is voor het voetbal in Blackpool en opstapt. Pas als de familie Oyston weg is kan de club weer op een normale manier naar boven kijken.
(afbeelding via Seasiders Independent Supporters Association)
