Afgelopen maandag werd Utrecht en Nederland opgeschikt door een (terroristische) aanslag. Politie rukte groot uit. De domstad lag even plat. Politie langs de landgrenzen. Al snel kwam het nieuws naar buiten. 3 doden. Waaronder een voetbaltrainer.
En toch. De KNVB gaat geen minuut stilte houden voor het duel tegen Wit-Rusland. Geen rouwbanden. Nota bene een voetbaltrainer van twee jeugdteams kwam om. Een man die zijn vrije tijd inruilde om twintig jongens en meisjes de liefde voor het spelletje te laten beleven.
Aankomende zondag wordt wel stilgestaan bij de sterfdag van Johan Cruijff. Terecht. Uiteraard. Maar waarom wel voor een groots voetballer die een natuurlijke dood stierf? En niet voor een voetbaltrainer die bij een (terroristische)aanslag om het leven kwam?
Twee jaar terug bij de vliegramp met het Braziliaanse Chapecoense meldde de KNVB: Op dit soort momenten is het van groot belang dat we laten zien dat de voetbalwereld een wereld van vriendschap, solidariteit en respect is. HALLO KNVB? Vriendschap, solidariteit en respect? Een voetbaltrainer is vermoord in een stad met een betaald voetbalclub.
De KNVB heeft een protocol. Een protocol voor een minuut stilte. Juist. De bond meldt daarover: Er is door de overheid geen nationale dag van rouw afgekondigd. Was dat wel gebeurd, dan zouden wij de aanslag in Utrecht wel herdenken. Echter, voor de inmiddels overleden burgemeester Van Der Laan werd wél een minuut stilte gehouden.
Laat duidelijk zijn. Een minuut stilte houden voor een overleden iemand is NOOIT een slechte keuze.
