Op zoek naar nieuwe liefde in Malmö

Als je naar een nieuwe stad verhuisd moet je op zoek naar een nieuwe liefde. Een nieuwe voetballiefde wel te verstaan. Net als Boy de Haan, die in Brussel een nieuwe minnares vond in Molenbeek, ging ook ik de zoektocht aan naar een nieuwe lokale trots in Malmö (nadat ik Göteborg ook al verkende).

Genoeg keuze in Malmö

Op zich zou dit een redelijk eenvoudige zoektocht moeten zijn, want in de Allsvenskan en de daaronder gelegen Superettan is maar één club uit de derde stad van Zweden aanwezig: Malmö FF. Daar waar Stockholm vier clubs in de hoogste twee niveaus heeft en Göteborg zelfs vijf, is de voormalig industriestad niet heel rijkelijk bedeeld qua keuze. Nou heb ik niks tegen de Hemelsblauwen. Sterker nog: ik kom er graag. Maar ik ben niet echt verliefd op de club. Waarom weet ik niet zo goed, maar de vonk is nooit echt overgeslagen.

Nu zou ik in de regio kunnen kijken naar clubs als Helsingborgs IF, Trelleborgs FF of Landskrona BOiS, en daar ga ik zeker een keer kijken, maar ik vind het juist heel fijn om fietsend of zelfs lopend naar het stadion te kunnen. Daardoor vallen ook de clubs uit Kopenhagen, hier vlak over de brug, toch af. Al zal ik ook daar zeker in de wintermaanden, als de competitie hier stilligt, eens een kijkje gaan nemen. Er is immers nog veel te ontdekken aan de Öresund.

Lager in de voetbalpiramide

Daarom besluit ik om langzamerhand af te zakken in de Malmöse voetbalpiramide. Als we naar beneden gaan in de ranglijst kom je als eerste Ariana FC tegen in de Ettan Södra, het derde niveau. Ariana FC is een piepjonge club die in 2015 het levenslicht zag toen een aantal jonge spelers met Afghaanse wortels besloot om de Zweedse voetbalpiramide te bedwingen. Dat zou je als grootspraak weg kunnen zetten, maar AFC wist sindsdien elk seizoen te promoveren. Nu vinden de Roden zichzelf opeens terug op het derde niveau en lijkt het erop alsof ze dit seizoen voor het eerst in hun bestaan niet gaan promoveren. Het seizoen is nog lang, maar het linkerrijtje lijkt voorlopig het hoogst haalbare.

De belangrijkste reden om hier eens te gaan kijken is dat ze sinds dit seizoen in het Malmö Stadion spelen. Dit pareltje van een stadion, in 1958 gebouwd voor het wereldkampioenschap voetbal en de daaropvolgende 50 jaar de thuishaven van Malmö FF, is een bouwwerk waarvan ik elke keer weer blij ben dat het bewaard is gebleven en nog steeds gebruikt wordt. Voor een schappelijke 100 SEK (8,5 euro) kun je een prachtig stukje geschiedenis bewonderen terwijl er voor je neus gevoetbald wordt. En als je dat zoals ik ergens eind mei doet, dan kan je dat heerlijk in het zonnetje doen.

Om mij heen zitten allemaal families die, aangespoord door een kerel met een megafoon, hun club aanmoedigen om toch vooral wat punten te sprokkelen vandaag. De kerel met de megafoon roept niet alleen iedereen op om te klappen bij een corner en aanmoedigingen het veld over te schreeuwen, maar hij levert ook regelmatig commentaar op scheidsrechterlijke beslissingen waar hij het niet mee eens is. Aangezien er plek is voor 26.500 toeschouwers in het stadion en er misschien 1% daadwerkelijk galmt het “SCHEIDS!!! Ben je blind ofzo?” heel fijn door het stadion.

De scheidsrechter trekt zich er weinig van aan en hoewel de bezoekers uit Oskarshamn nog wel hun best doen loopt de thuisploeg uiteindelijk redelijk makkelijk uit naar 4-0. Alleen al voor het stadion zou ik hier zeker nog vaker heen willen, al is het wel belangrijk om goed te kijken waar er daadwerkelijk gespeeld wordt, want ook Hyllie IP en Limnhamns IP horen tot de thuisvelden van de club.

Lilla Torg FF

Misschien moet ik het wel dicht bij huis houden. Laat ik dan ook echt mijn lokale trots gaan bekijken die hier op loopafstand is: Lilla Torg FF. Lilla Torg is het plein dat om de hoek ligt en waar alle kroegen zijn gevestigd. Lilla Torg FF, spelend in de Divison 3 (het vijfde niveau), is dus een beetje als FC Leidseplein of VV Neude.

De club kent zijn oorsprong als IK Marathon in 1936 en kwam daarna via een tweetal fusies (BK Lydia en IF Allians) in 2006 tot Lilla Torg IF. De naam is overigens door de sponsoren gekozen. Een aantal kroegen op Lilla Torg besloten immers Torget te sponsoren en zo geschiedde.

Lekker gewoon gebleven

Daar waar clubs die hun naam veranderen naar die van de sponsor meestal kunnen zwemmen in het geld, lijkt Lilla Torg FF lekker gewoon gebleven. De club stuitert sinds de laatste fusie heen en weer tussen division 2 en division 5 zonder echt de hemel te bestormen. Ik kan te voet naar de wedstrijd, want Mariedals IP ligt prachtig gelegen aan de rand van het Kungspark.

Voor het clubhuis staan allerhande picknicktafels zodat ik rustig in de zon naar mijn potentieel nieuwe favoriete club kan kijken. Alleen vandaag niet. Dat komt namelijk omdat de blauwzwarten tweede staan in de competitie en de koploper vandaag op bezoek komt.

IF Lödde kan vandaag een hele grote stap zetten richting het kampioenschap en het hele dorpje Löddeköppinge lijkt te zijn uitgelopen voor deze kraker. Het is een drukte van jewelste en ik ben met een broodje worst in de hand wel even bezig om een plekje te vinden. Uiteindelijk eindig ik tussen de bomen naast een groepje uitsupporters die met een zwaar dialect de kansen van hun club bespreken.

Op het veld wordt op het scherpst van de snede gespeeld en alles staat vandaag op het spel. De bezoekers blijken niet voor niets eerste te staan en halen zonder al te veel problemen de overwinning binnen. Met 0-2 lijkt de titel bijna zeker naar IF Lödde te gaan, terwijl Lilla Torg tot de play-offs wordt veroordeeld. Ik ga hier zeker nog vaker een keer heerlijk in het zonnetje zitten aan zo’n picknicktafel, maar echt verliefd ben ik toch niet.

IFK Malmö

Misschien moet ik maar eens gaan kijken bij IFK Malmö. De originele club van Malmö. Di Gule is met 1899 een van de oudste clubs van het land en een belangrijke speler in de begindagen van de Allsvenskan. Zo speelde IFK, in tegenstelling tot Malmö FF, wel mee in 1924/1925 in de eerste Allsvenskan. De club had gloriejaren in de jaren 50 en 60 waarbij ze regelmatig bovenin te vinden waren. Een nationale titel zat er helaas nooit in, al werden ze in 1960 wel tweede. Aangezien ze bij ingang van de zomer bovenaan stonden mochten ze in 1960 meedoen aan de Europacup 1, waar ze pas in de kwartfinale door Rapid Wien werden uitgeschakeld.

Daarna ging het bergafwaarts. De club degradeerde in 1962 uit de Allsvenskan om er nooit meer terug te keren. In 1983 werden de play-offs om promotie nog bereikt, maar die gingen verloren tegen IFK Norrköping. Sindsdien bevindt de club zich in de lagere regionen van het Zweedse voetbal. Afgelopen seizoenen speelden de Kanaries weer Ettan Södra, maar degradeerden en ze spelen dit seizoen in de Division 2. Maar ook op het vierde niveau gaat het niet zo heel best.

Heleneholms IP

Helaas mag ik niet nog een keer naar Malmö Stadion. Daar waar IFK sinds de oprichting van het stadion deze voetbaltempel deelde met Malmö FF, is men door de degradatie dit seizoen neergestreken op Heleneholms IP. Het grote verkooppunt van Heleneholms IP is niet de mooie houten tribunes die er aan beide lange zijdes staan, de mooie gebouwen om het veld of de vrijwilligers die onder een tent broodjes worst en koffie aan het verkopen zijn.

Nee, Heleneholms IP is vooral een must voor liefhebbers van industriële backdrops. Het sportpark ligt namelijk naast de enorme energiecentrale genaamd Heleneholmsverket. Ik besluit daarom de eerste helft op de noordoosttribune te gaan zitten zodat ik naar deze energetische kolos kan kijken.

Ik zie wel eens plaatjes van Belgische voetbalvelden naast kerncentrales, maar dit mag er ook wel wezen. Op het veld laat IFK zien dat de grootspraak uit 2020, toen er nog allerhande grootse plannen waren om de club weer in ere te herstellen, niet hebben geleid tot het gehoopte succes.

Tegenstander FC Rosengård 1917, de club uit de gelijknamige wijk waar onder andere Zlatan Ibrahimovic het spelletje leerde, heeft daarentegen wel een prima seizoen. De club is namelijk in een bloedstollende strijd om promotie naar de Ettan Södra verwikkeld met Hässelholms IF en moet dus ook vandaag winnen. Dat doen ze en de bezoekers lopen eenvoudig uit naar een 1-7 overwinning, terwijl er om mij heen weinig mensen en weinig emotie te bekennen is. Een absoluut pareltje van een ground, maar de vonk slaat niet over.

BK Olympic

Een van mijn laatste opties lijkt BK Olympic te zijn. De club uit het zuiden van de stad speelt sinds afgelopen seizoen boven verwachting goed in de Ettan Södra, al moeten er nog wel wat punten gepakt worden om degradatie te voorkomen. Ariana FC komt op bezoek en dat lijkt me een mooi moment om eens af te dalen naar Lindängen IP. Lindängen IP ligt een beetje op de grens van de stad, aan de buitenste ringweg en de weilanden, dus het geeft mij een mooie kans om op de fiets wat andere stukken van de stad te verkennen.

Aangezien mijn richtingsgevoel me in de steek laat, moet ik me nog haasten ook op deze heerlijke eerste oktoberdag. Uiteindelijk blijk ik niet de enige, want terwijl ik het eerste fluitsignaal hoor staan er nogal wat anderen in de rij.

Aangezien Ariana FC tot dit seizoen zijn wedstrijden vooral in de nabijgelegen wijk Hyllie speelde zie ik kansen voor een keiharde, gewetenloze derby voor me. Ware het niet dat deze wedstrijd tot dit seizoen nog nooit gespeeld is. Als ik naar binnen loop en mezelf weer op een broodje worst trakteer zie ik pas hoe ongekend druk het is. Lindängen IP is overduidelijk niet gemaakt voor dit soort aantallen bezoekers.

De sfeer is inderdaad wat grimmig. Ariana FC is na de zomer helemaal ingestort waardoor promotie uit het zicht is geraakt. Aangezien het onderin allemaal heel dichtbij elkaar staat moeten ze ook langzamerhand weer eens gaan winnen om niet in de degradatiezone terecht te komen. Er staat dus veel op het spel. Ik ben eigenlijk de hele wedstrijd op zoek naar een plekje waar ik niet al te veel in anderen hun aura sta en tegelijkertijd de wedstrijd ook kan zien.

Gelukkig is mijn grote vriend met de megafoon weer aanwezig die de uitsupporters opdraagt wanneer er geklapt moet worden en af en toe het arbitrale trio van goedbedoelde adviezen voorziet. Het sportpark is, ondanks de ligging tegen het Vårsångenpark aan, niet heel spannend. Er staat een mooie stokoude houten tribune die goed vol zit, maar verder zijn het vooral veel troosteloze vinexhuizen in de omgeving.

De wedstrijd is hard en na een wat gelukkige penalty komt de thuisploeg op voorsprong, iets wat mijn megafoonvriend maar slecht kan kanaliseren. Met een hoeveelheid tijdrekken waar ze zich zelfs in het profvoetbal voor zouden schamen en een paar katachtige reflexen van keeper Tyree Griffiths weet de thuisploeg de broodnodige drie punten over de streep te trekken. Het is geen straf om hier naartoe te gaan, maar ik ben verre van verliefd.

FC Rosengård

En dan opeens komt er een konijn uit de hoge hoed tevoorschijn. De bonusclub waarvan ik stiekem in mijn achterhoofd wel wist dat die nog langs ging komen. Een club die ook op wandelafstand van mijn huis ligt. De club die in het allermooiste stadion speelt dat Malmö te bieden heeft en de afgelopen jaren de competitie veelvuldig gedomineerd heeft. Bij de dames wel te verstaan.

FC Rosengård, de proftak van FC Rosengård 1917 spelend op Malmö IP speelt op vrijdagavond een thuiswedstrijd tegen Djurgåderns IF. En hoewel er weinig meer op het spel staat, ga ik toch maar eens kijken. Zelfs mijn vriendin, in haar algemeenheid van mening dat voetbal een inferieure sportvorm is, is wel te porren om bij de dames te gaan kijken.

Oorspronkelijke stadion Malmö FF

Malmö IP, ook wel bekend als Gamla IP (de oude sportplaats) is van oorsprong het stadion waar Malmö FF en IFK Malmö hun thuiswedstrijden speelden. Het stadion werd in 1896 geopend voor een grote variëteit aan sporten (onder andere wielrennen, atletiek en worstelen) en wist niet veel later beide voetbalclubs te verwelkomen.

Beide clubs speelden er hun wedstrijden tot 1958 waarna ze naar het Malmö Stadion verhuisden. MFF speelt nog wel zijn bekerwedstrijden hier, die in februari en maart als voorbereiding op de competitie worden gespeeld, vanwege het kunstgras dat er ligt. Dat kunstgras is dan meteen ook het enige nadeel aan dit stadion, want verder had het in een museum kunnen staan.

Met een capaciteit van 7.600 toeschouwers (waarvan 3.900 zitplaatsen) is er voldoende plek. Beide korte zijdes bestaan uit betonnen staantribunes met crush barriers en houten façades. De meeste mensen zitten op de betonnen hoofdtribune met houten façade waar achter de houten kleedkamers liggen.

Het hoogtepunt ligt echter aan de andere lange zijde waar maar liefst drie tribunes staan. Een staantribune waar de harde kern te vinden is, een heel klein staantribunetje en een houten tribune met houten bankjes uit de jaren ’20 van de vorige eeuw. Sowieso spelen in Zweden vooral vrouwen in mooie stadions. De dames van Hammarby spelen op het prachtige Hammarby IP en de tegenstander van vandaag speelt zelfs in het oude olympisch stadion van Stockholm. Dit terwijl de heren van Hammarby en Djurgårdens hun kunsten vertonen in de vrij zielloze Tele2-Arena.

Superieure dames

FC Rosengård was ooit Malmö FF toen de Hemelsblauwen in 1970 een vrouwentak oprichtte. In 2007 splitsten de dames zich af om zich in 2013 als FC Rosengård verder te gaan met winnen. Want de dames zijn de afgelopen jaren superieur in de Damallsvenskan, waar ze sinds de afsplitsing van MFF zich acht keer tot landskampioen hebben mogen kronen. Ook de afgelopen twee seizoenen waren ze de beste van Zweden. Ondertussen werden er ook drie bekers en vijf supercups toegevoegd aan de prijzenkast, terwijl spelers als Lieke Martens en Manon Melis op het veld hun kunsten vertoonden.

Dit seizoen is alles anders…

Dit seizoen lijkt echter het slechtste seizoen in de geschiedenis van de club te worden. De club is immers sinds de oprichting van de Damallsvenskan in 1988 nog nooit lager geëindigd dan een vierde (!) plaats, maar dit seizoen is alles anders. De regerend landskampioen draait een dramatisch seizoen en de plekken om volgend jaar Europees te spelen zijn totaal uit zicht. Na een dramatisch begin werd de Nederlandse trainer Renée Slegers ontslagen, maar ook haar opvolger heeft het tij niet weten te keren. Het mag de pret niet drukken, want het stadion stroomt ook in deze mindere en ook vooral koude tijden vol.

De bezoekers uit Stockholm zijn niet met veel vanavond maar ze maken wel een hoop lawaai. Een dik dozijn kereltjes heeft de zes uur durende trip gemaakt, of ze wonen hier toevallig in de buurt, en hebben voor de gelegenheid hun eigen gewicht in vuurwerk meegenomen. Bij opkomst van de spelers wordt het stadion gevuld door een imponerende hoeveelheid rook en de Zweedse stewards lijken daar op zijn Zweeds niet echt iets aan te gaan doen. Ze halen de schouders op.

Terwijl ik verliefd naar de houten tribunes kijk, lijkt de thuisploeg deze wedstrijd slapend binnen te harken. Vooral de Japanse Mai Kadowaki lijkt niet te houden en schiet al snel de 1-0 binnen. Maar daar waar eigenlijk iedereen in het stadion, de spelers incluis, een dikke overwinning verwachten schieten de bezoekers na een half uur brutaal de 1-1 en 1-2 binnen.

Het hele stadion moet even bijkomen en op de uittribune gaat een dik dozijn helemaal uit zijn plaat. De wederhelft vindt het wel een mooi gezicht dat er mannen door het dolle heen zijn bij vrouwensport. In Zweden, een land dat qua emancipatie lichtjaren voorloopt op Nederland, maakt het blijkbaar niet uit wat voor geslacht de spelers op het veld hebben, zolang ze jouw club maar vertegenwoordigen.

In de tweede helft probeert de thuisploeg uit alle macht de gelijkmaker binnen te werken, waarbij de frustratie van de tribunes druipt. De opluchting is dan ook groot als dat diep in de blessuretijd lukt. Ik heb ondertussen de catering getest, een sjaaltje aangeschaft, meegejuicht, gezongen en me veelvuldig vergaapt aan de tribunes om me heen.

Na afloop maken we nog wat foto’s van de tribunes en de lichtmasten in het donker en wandelen we weer naar huis met een gevoel wat ik al lange tijd niet meer heb gevoeld na een voetbalwedstrijd.

Volgens mij ben ik verliefd.