Mexicaanse passie bij teleurstellende Gold Cup avond tegen Qatar

In Nederland hebben we geen geweldige ervaring met het supporten van het nationale elftal. Over dat clownspubliek is al genoeg geschreven, dus dat laten we hier achterwege. In heel veel landen is het nationale elftal echter wel het toonbeeld van nationalistische trots en oprechte passie. Perfect voorbeeld daarvan is het Mexicaanse elftal. Dat beleefden we op een avond bij de Gold Cup.

Tegenstander daar is Qatar. Waarom dat Aziatische land meedoet aan het toernooi voor clubs uit Noord- en Midden-Amerika? We willen het niet eens weten, maar met geld zal het vast niks te maken hebben… Afijn, Mexico is een topland in de regio en de supporters verwachten eigenlijk dat elke editie van de Gold Cup gewonnen wordt. Meestal komt de enige serieuze tegenstand van de Verenigde Staten. Vandaag wordt dus ook weer een overwinning geëist.

Sombrero’s en Luchador Mascara’s

Het toernooi is deze editie, zoals wel vaker, in de Verenigde Staten. Dat land kent natuurlijk een gigantische groep aan Mexicaanse immigranten. Voor hen zijn dit soort wedstrijden een uitgelezen kans voor wat nationalisme en binding met het thuisland. Mexicaanse clubs en het nationale elftal spelen dan weer graag in de USA omdat Mexicaanse emigranten daar veel hogere ticketprijzen kunnen betalen dan hun evenknieën in het thuisland. Er is over enkele weken zelfs een soort clubcompetitie tussen Mexicaanse en Amerikaanse teams die in de USA wordt gespeeld. Een win-win situatie dus.

Ook in de Bay Area (San Francisco, San Jose, Oakland, etc.) waar deze poulewedstrijd gespeeld wordt wonen vele Mexicaanse immigranten. Rondom het stadion is het ver voor de wedstrijd dan ook al een feest vol Mexicanen. Die zijn niet vies van wat nationalisme. Overal zien we sombrero’s en de bekende luchador mascara’s. Vrijwel iedereen draagt het shirt van het nationale elftal en de driekleur rood-wit-groen is op talloze vlagen te zien. Het bier dat het meest gedronken wordt is Modelo – uiteraard gebrouwen in Mexico.

American Football

Voordat de wedstrijd tussen Mexico en Qatar van start gaat neemt Jamaica het als soort voorprogramma op tegen Saint Kitts and Nevis. Die simpele overwinning (5-0) voltrekt zich echter voor een grotendeels leeg stadion. Pas wanneer de Mexicaanse selectie het veld betreedt stroomt het Levi’s Stadium echt vol. Uiteindelijk zullen er maar liefst 60.000 (grotendeels) Mexicanen plaatsnemen op de tribunes.

Ze doen dit in een stadion waar eigenlijk nauwelijks voetbal wordt gespeeld. Tenminste, de juiste variant dan. Het gigantische bouwwerk is namelijk de thuisbasis van de 49’ers – het American Football team van San Francisco. Het Levi’s Stadium is dan ook hypermodern, met luxe skyboxen en zitplaatsen verdeeld over drie ringen. Echt voetbal ademt het op geen enkele manier. Tenminste, op de supporters na.

Want de Mexicanen hebben er wel zin in vandaag. Al tijdens de warming-up klinkt er veel geluid van de tribune en vol trots wordt er continu gezwaaid met de vlag van het land. Ze mogen dan woonachtig zijn in Amerika, de Mexicanen zijn duidelijk gigantisch trots op het land van hun (voor)ouders. Het zorgt voor een mooi sfeertje waarin de overwinning straks maar een kwestie van tijd lijkt.

De Wave

Op het veld neemt Mexico ook gelijk de overhand en het is wachten op het eerste doelpunt. Ondertussen vermaakt het publiek zich met de wave. Normaal een groot irritatiepunt, maar hier maken we een uitzondering. Net als dat de IJslanders wel de Viking Clap mogen doen, hebben de Mexicanen het alleenrecht op de wave. In elk ander stadion zou die vorm van supporten eigenlijk verboden moeten worden.

Ondertussen wil de bal het doel maar niet in en dan gaat de eeuwenoude voetbalwet tellen. De eerste de beste kans van Qatar vliegt wel tegen de touwen en het golfstaatje (met veel spelers die op jonge leeftijd zijn weggescout uit Afrika) komt op een onverwachtse voorsprong. Veel gemor op de tribunes. De passie slaat langzaamaan over in frustratie. De rust komt precies op tijd.

Steekpartij

In de tweede helft loopt de frustratie echter alleen nog maar meer op. Mexico mist enkele grote kansen en Qatar doet er – met succes – alles aan om de wedstrijd dood te voetballen. Constant wordt er geklaagd bij de scheidsrechter, worden opstootjes geïnitieerd en tijd gerekt waar mogelijk. Vooral het toneelspel van de keeper, die wel zes keer met een blessure naar de grond gaat, neemt groteske vormen aan. Elke uittrap die volgt wordt begeleid door een welgemeend PUTO uit tienduizenden kelen.

Maar elke minuut dat het eindsignaal dichterbij komt, kookt de boel op de tribune steeds meer over. Mexicanen vol met Modelo die achter staan tegen Qatar. Dat blijkt een redelijk ontvlambare situatie. Er ontstaan gedurende de tweede helft wel tien massale opstootjes in verschillende vakken. Constant lijkt het ergens wel raak. Later zien we zelfs dat een van de supporters door een medesupporter is neergestoken. Het zijn bizarre beelden.

Alle randzaken hebben geen gunstig effect op het voetbal zelf. Mexico kan geen vuist meer maken en gaat beschamend ten onder tegen Qatar. Op de hoofdtribune zwaaien enkele Qatari – vermoedelijk familie van de spelers – met vlaggen om de winst te vieren. Op de andere tribunes blijven de vechtpartijen nog doorgaan wanneer de spelers alweer de kleedkamer hebben opgezocht. Het is de keerzijde van de gepassioneerde supporters. Sportief was het op alle vlakken een teleurstellende avond, maar op de tribune gebeurde er weer genoeg. De Mexicaanse supporters weten wel hoe je sfeer maakt!