Met het negende in de Kelderklasse #3: Helemaal zen

Met het negende in de Kelderklasse. Ondanks dat het alcohol de vrijdagavond rijkelijk vloeide, ik daardoor de verkeerde mensen belde en mijn kapsalon maar voor de helft op had, ben ik zaterdag gewoon present. Dat kan niet van iedereen worden gezegd. Na de 11 – 2 nederlaag gaan tot overmaat van ramp de douches, twee seconden na het indrukken van de knop, meteen weer uit. Toch bleven we helemaal zen in de Kelderklasse.

Het negende

Dit seizoen volgen wij met In de hekken het negende elftal dat uitkomt in de laagste klasse van het amateurvoetbal. Een team waarbij vooral de derde helft een belangrijk onderdeel van de zaterdag is. De achteraf veldjes worden op onmogelijke tijden bevolkt door mannen van wie hun hoop op een voetbalcarrière al jaren geleden is vervlogen. Van de kleedkamerhumor tot schoten waar zelfs de ballenvangers van schrikken. Van wereldacties tot de beste smoesjes om af te zeggen.

Londen

Levo en Ashwien, twee nieuwkomers van dit seizoen, hadden het woord ‘teamsport’ nog niet helemaal begrepen. Om half drie van de vrijdagnacht, of eigenlijk zaterdagochtend, appte ze het volgende: “Boys, ik ben in Londen samen met Ashwien, nu kunnen wij morgen niet meedoen.” Dat het op de vrijdag gezellig was laat zich raden. Daar had ik ook last van. Aan het einde van de vrijdagavond stond ik een half uur met de verkeerde Jeroen te bellen:

“Ik sta onderaan bij de trap.”

“Welke trap?”

“Ja, bij de trap, ik wacht op je”

“………Waarom wacht je op mij?”

“Met wie spreek ik dan?……..”

Ondanks dat het alcohol rijkelijk vloeide, ik de verkeerde mensen belde en ik mijn kapsalon maar voor de helft op had, ben ik zaterdag gewoon present. Onze vrienden, die onmogelijk in Londen kunnen zitten, komen niet opdagen en laten verder niets meer van zich horen. Opeens in Londen, het had niet misstaan in de top 5 van geloofwaardige smoesjes om onder een wedstrijd uit te komen.

Helemaal zen

“Johan, wat ben je rustig vandaag!” De meest drukke persoon van het team laat zich geen enkele keer verleiden tot een stevig tackle. De verdediger wil nog wel eens uit zijn slof schieten en een been eerder raken dan de bal. Hij blijft heel rustig. Ook niet nadat de stand al 4 – 1 in ons nadeel is. En dat na nog geen twintig minuten spelen. “Ja, ik doe sinds kort aan yoga. Ik ben helemaal zen joh.” Het helpt, want Johan geeft een puntgave voorzet waarna ik de aansluitingstreffer binnen schiet. Even lijken wij weer mee te kunnen doen, maar al snel kan ook die illusie de prullenbak in.

Niets te vertellen

De tegenstander is vandaag goed. Heel erg goed. Het overgrote deel van het team is vorig seizoen van een selectieteam overgestapt naar het vriendenteam. Al snel is duidelijk dat het negende niets te vertellen heeft op het veld. Het zonnetje schijnt lekker en ik heb mij bedacht om mij niet druk te maken. Het seizoen is nog lang en deze gasten worden met twee vingers in de neus kampioen in onze competitie. In elke Kelderklasse zit wel een dergelijk team dat eigenlijk veel hoger had moeten spelen. Als eenzame spits had ik in de eerste helft wel het beste passingspercentage. In totaal mocht ik namelijk negen keer de bal raken. Naast het doelpunt sta ik acht keer klaar voor het nemen van een aftrap. 8 – 1 bij rust dus! Kelderklasse waardig, dat wel.

Douches

“De sleutel van de kleedkamer is groter dan de kleedkamer zelf,” geeft de materiaalman aan terwijl wij een sleutel met een grote grijze hanger overhandigt krijgen. Het is maar goed dat wij maar elf man hebben, het past net. De wedstrijd vergeten wij snel. Met 11 – 2 stappen de mannen van het negende van het veld. Noem het, naast de matige bekerserie, een valse start van het seizoen. Tot overmaat van ramp gaan de douches, na twee seconden na het indrukken van de knop, weer uit. Met een trekker, die normaal wordt gebruikt voor het aanvegen van de kleedkamer, en een bidonkrat zorg ik dat de knop ingedrukt blijft. Het kost even wat moeite, maar hij zit. Meer hoogtepunten zijn er deze middag niet op te noemen.