De Belgische competitie is onderhand is lachertje in Europa geworden. Hierbij hebben we het dan niet over het niveau van het voetbal, maar om het ingewikkelde en oneerlijke play-off systeem, de rechts- en arbitragezaken die clubs aanspannen, het op het allerlaatste moment verplaatsen van voetbalwedstrijden naar andere dagen en de recente voorstellen die veel Belgische voetbalfanaten hun ogen deden uitpuilen. Zelfs sommige spelers zijn dit zat (zie foto).
We beginnen even bij het begin. In 2008 besloten de Belgische clubs om het aantal clubs in de Eerste Klasse terug te brengen van 18 naar 16 clubs. Na de reguliere competitie spelen de bovenste zes ploegen onderling om het kampioenschap. Zij nemen vijftig procent van de behaalde punten mee uit de reguliere competitie en spelen ieder nog uit en thuis tegen elkaar. In totaal spelen de clubs dus dertig competitiewedstrijden en nog eens tien extra duels. De nummers zeven tot en met veertien spelen na de reguliere competitie ook een onderlinge competitie. De winnaar daarvan maakt kans op een UEFA Cup-ticket. De nummers 15 en 16 spelen vijf onderlinge wedstrijden tegen elkaar. De verliezer over deze 5 wedstrijden degradeert uiteindelijk naar de Belgische Tweede Klasse. Nederland was met haar playoffs al doorgeslagen, maar deze opzet is een ware absurde opzet van de competie, aangezien nummer 6 theoretisch gezien nog kampioen zou kunnen worden en de nummer 14 theoretisch gezien UEFA cup zou kunnen spelen.
Enkele weken geleden kwam daar ook nog een absurd voorstel bij. Er werd namelijk voorgesteld om de degradant van volgend seizoen te bepalen op basis van resultaten van de afgelopen drie jaar. Het zou zomaar eens kunnen zijn dat Eupen 2 jaar lang op de laatste plek staat, vervolgens in het derde jaar kampioen van België wordt en dan toch degradeert. Of omgekeerd: Anderlecht wordt 2 keer kampioen, haalt het derde seizoen nul punten, maar blijft toch in de Belgische Eerste Klasse. De degradant zou daarnaast ook nog eens 1 miljoen Euro bij degradatie krijgen. “Compensatie voor de gemiste inkomsten.”
De commentaren vanuit de fans en de clubs uit de Belgische Tweede Klasse waren, terecht, niet mals. De clubs uit de Tweede Klasse deelden als ludiek protest al rekenmachines aan hun fans uit, aangezien deze degradatieregeling een soort van Hogere Wiskunde voor de fans zou worden. De Tweede Klassers waren ook van mening dat met de invoer van deze regeling zij op voorhand al kansloos waren en degradatie na 1 seizoen al een feit zou zijn. AEC Mons-voorzitter Demenico Leone reageerde furieus op de website van zijn club en noemde het voorstel puur ingegeven door winstbejag en niet in het belang van het voetbal. Antwerp voorzitter Eddy Wauters deed ook een duit uit het zakje, door te stellen dat de middenmoters in de Eerste Klasse puur naar het geld kijken en dat dit voorstel een corruptieve sfeer creëert. Nadat de Belgische mededingingsautoriteit dreigde met stappen, zagen de clubs in België af van de invoer van deze regel.
Recentelijk zijn door ook nog eens de rechtzaken en arbitragezaken van Lierse en Eupen bijgekomen. Met name Eupen strooide enkele dagen geleden flink roet in het eten. Eupen was naar de rechter gestapt omdat de club het niet eens was met een beslissing van de voetbalbond over het al dan niet speelgerechtigd zijn van een speler van Lierse in de wedstrijd tegen KV Mechelen. Als de Lierse-speler niet mocht worden opgesteld, dan zou Lierse de wedstrijd verliezen en zou Eupen een degradatie naar tweede klasse zeker ontlopen. De voetbalbond gaf Eupen ongelijk, maar de club is daartegen in beroep gegaan. De rechter heeft nu beslist dat twee Play-off wedstrijden niet mogen worden gespeeld, zolang dat beroep niet behandeld is. Als dat toch gebeurd, dan is de boete 500.000 Euro per wedstrijd. Inmiddels hebben de Belgische voetbalbond en de clubs in de Eerste Klasse besloten om het miljoen op tafel te leggen en de twee wedstrijden toch doorgang te laten vinden.
De fans in België zijn er de dupe van en zijn er absoluut niet blij mee. Naast het feit dat hun voetbal is verworden tot een speelbal in de rechtzaal en achter de groene tafel, zitten zij met praktische problemen. De clubs verplaatsen wedstrijden naar eigen goeddunken voor de commercie. Zo is er de laatste dagen de klucht rondom Anderlecht-Standaard geweest, waarbij pas recentelijk duidelijk is geworden wat de speeldag van deze topper zou worden. Het brengt voor supporters een groot nadeel mee. Wanneer wedstrijden zo laat verzet worden, is het volstrekt onmogelijk voor supportersverenigingen om het vervoer veilig en ordelijk te organiseren. Bovendien hangt er voor veel verenigingen een serieus prijsplaatje vast aan het annuleren van de bestelde bussen. De Belgische supportersfederatie SfP gaat verder: “Meer dan dit echter, moet men zich de vraag stellen of de geloofwaardigheid van een sportieve competitie door deze gang van zaken niet compleet wordt ondergraven. Men kan zich de vraag stellen of de play offs in deze omstandigheden überhaupt sereen van start kunnen.”
Een maand geleden lanceerde de SfP dan ook een grootschalig protest tegen de playoffs. Dit protest lukte bij enkele clubs, maar was een fiasco bij sommige andere clubs. De supporters van AA Gent maakten het wel erg bont door een spandoek te tonen dat de “Play-offs de Max” zijn. Uiteindelijk is de fan dus de pineut. Nadat de fans zich in dit protest uitspraken tegen de play-offs (wat overigens werd weggelachen door sommige clubs en de bond) worden de voetbalsupporters nu weer respectloos behandeld ten behoeve van het Grote Geld. Supportersverenigingen moeten dure vervoersmiddelen afbellen, weer inschakelen en weer afbellen. De kalender van elke individuele voetbalfan wordt om de haverklap overhoop gegooid omdat clubs het nodig vinden om naar de rechter te gaan, of wedstrijden op het laatste moment te verplaatsen.
Het Belgisch voetbal is onbestuurbaar geworden en het wordt ook steeds ongeloofwaardiger, zeg maar gerust belachelijker. Op zoek naar meer geld en meer inkomsten zagen diezelfde clubs aan de tak waar zij op zitten. Antwerp voorzitter Eddy Wauters stelde het recentelijk correct door aan te geven dat het voetbal in België weer terug moet naar eenvoud. Mijns inziens zou daar solidariteit en realiteitsdrang ook bij horen.
