Feyenoord Europa Cup 1: Legia laatste horde naar finale
Feyenoord wint de Europa Cup I in 1970. Een jaar eerder starten de Rotterdammers het avontuur. Niemand in Rotterdam weet op dat moment dat het een memorabel jaar gaat worden. De kampioenen van IJsland, Italië, Duitsland en Schotland worden allemaal verslagen. Illustere namen als KR Reykjavik, Vorwarts Berlin, AC Milan, Legia Warschau en Celtic worden allemaal verslagen in een historisch jaar. We bespreken, vijftig jaar na dato, met oud-spelers en supporters die bij de wedstrijden aanwezig zijn geweest. Legia Warschau is de laatste horde naar de finale!
Nog amper bekomen van de zware tweestrijd met Vorwärts wacht alweer de volgende tegenstander. Honderduizenden wachten gespannen de loting af. Grootmacht Celtic of de gedoodverfde favoriet om de cup te winnen, Leeds United, waren mogelijke tegenstanders. Tot ieders opluchting werd het Legia. Sinds de clash met AC Milan was Feyenoord namelijk in een vormdip geraakt. Fatsoenlijk voetbal was er niet meer bij. Tegen de Polen moest daar dan verandering in komen. Happel zei later dat de uitwedstrijd tegen Legia misschien de belangrijkste wedstrijd van het seizoen was.
Modderpoel
Waren de omstandigheden in Berlijn dramatisch, in de Poolse hoofdstad was het niet beter. Vorst en regen zorgden ook hier voor een uiterst belabberd veld. Er stond geen grasspriet meer overeind. Het was letterlijk voetballen in een modderpoel. Het rode trainingspak van keeper Eddy Treytel kleurde op het trainingsveld al gauw zwart. Het was dan ook vooral zaak om niet te veel schade op te lopen in Polen. Goed voetbal was onmogelijk op het veld.
Happel koos wederom voor een defensieve tactiek om te ontregelen, waarbij de staat van het veld juist in het voordeel van Feyenoord werkte. De bal smoorde met regelmaat in de modder om vervolgens stil te blijven liggen. Laseroms zei het heel treffend: “Als je dacht dat je de bal had weggetrapt, lag hij nog voor je voeten.” Het werd een wedstrijd zonder hoogtepunten en doelpunten. Door dit resultaat had Feyenoord een enorm psychologisch voordeel de Polen, die met weinig overtuiging afreisden naar Rotterdam.
Kolkende Kuip
De Rotterdamse tempel was met maar liefst 63.000 supporters gevuld. Het Legioen was luidruchtiger dan ooit tevoren. De finale was in zicht en dat besefte een ieder zich maar al te goed. De Polen kwamen terecht in een ware heksenketel. Happel had maar één doel en dat is scoren in de eerste 20 minuten. Zijn motivatie richting de spelers was vrij opmerkelijk: “Speel alsof je achter staat en per se gelijk moet maken.” Guus Haak erkende dat Happel dusdanig dat inspirerend kon praten, dat je overtuigd was dat het ook ging gebeuren.
De magie van De Kuip liet zich gelden. De spelers kregen vleugels. Al na drie minuten legde Israel een vrije trap haarfijn op het hoofd van Van Hanegem, 1-0. De Polen waren in de hel beland. Ondanks waarschuwingen uit Berlijn, ontkwam Legia niet aan de kracht van het Legioen. Zij waren voor 50% verantwoordelijk voor het succes van Feyenoord. Legia-trainer Zientara geloofde dat allemaal niet zo, maar kwam van een koude kermis thuis. Uitgerekend die avond spelen de Rotterdammers één van de beste helften van het seizoen.
Op de vlank promoveerde Moulijn zijn tegenstander tot standbeeld. Kindvall was een plaaggeest en mocht een wonder heten dat hij het net niet vond. Wel staat hij aan de basis van de magistrale 2-0. Een hoge bal beland voor de voeten van Hasil die de bal prachtig in de lange hoek volleert. “Zo’n goal maak je maar één keer in je leven”, zei de doelpuntenmaker later. De genadeklap voor de Polen die er totaal niet aan te pas kwamen die avond. De finale was behaald!
Ontbrekende schakel uit Oostenrijk
Dat uitgerekend Hasil die prachtige 2-0 maakt was op dat moment geen wonder meer. De technisch begaafde middenvelder had inmiddels zijn plek wel veroverd. Maar hoe anders was dat aan het begin van het seizoen. Als Oostenrijker, Duits sprekend, in het rauwe Rotterdam aankomen. Daar waar nog altijd de gevolgen van de oorlog voelbaar en zichtbaar zijn. Lang voelde hij zich dan ook niet thuis in de Havenstad.
Maar Happel bleef in hem geloven. En uitgerekend op het hoogste podium excelleerde de Oostenrijker. In de competitie had hij moeite, maar op Europees niveau werd hij alom geroemd. Samen met Van Hanegem en Jansen vormde hij een weergaloos middenveld. Hij bleek een belangrijke schakel in het gloriejaar van Feyenoord. Hoewel hij slechts tot dat ene doelpunt kwam, was het vooral zijn spel dat tot de verbeelding sprak. Zijn toekomst beloofde veel, maar uiteindelijk kon hij de druk van het continu moeten presteren niet meer aan. In 1973 keerde hij terug naar Oostenrijk waar zijn carrière in stilte eindigde.
Bekijk de halve finale in De Kuip bij In Beeld en Geluid
Morgen blikken we met twee unieke artikelen terug op de daadwerkelijke winst van de Europa Cup I.
