In Nederland is het Koninklijke HFC, in Engeland is het Sheffield FC en in Ierland is het Cliftonville FC. De oudste club van het land. Een eretitel die des te specialer is omdat hij in principe in beton gegoten is. Er is maar één club die zich de titel kan toe-eigenen per land, alhoewel in Uruguay zowel Nacional als Peñarol deze eretitel claimt. Ook kan je de titel eigenlijk niet meer verliezen. Het is dus een punt van trots voor elke club die zichzelf de oudste mag noemen. Zo ook voor Cliftonville FC, een club uit Belfast die aan alle kanten historie uitstraalt. Vorig jaar namen we een kijkje op Solitude voor een wedstrijd van deze 140-jaar oude club.
In november 2019 speelt het Nederlands elftal een uitwedstrijd tegen Noord-Ierland om plaatsing voor het EK af te dwingen. Waar de sfeer bij het Nederlands elftal nogal clownesk aandoet, is er bij Noord-Ierland vaak nog wel een echte voetbalsfeer aanwezig. Een goed excuus dus, om het Nederlands elftal in actie te zien zonder je dood te hoeven ergeren aan het mini-Carnaval op de tribunes. Nog een extra stimulans is dat de Noord-Ierse competitie tijdens interlandweekenden gewoon zijn doorgang vindt Het niveau in Noord-Ierland is namelijk van een dusdanig niveau dat het missen van internationals geen reëel probleem is. En zo viel de wedstrijd van het Nederlands elftal te combineren met een thuiswedstrijd van Cliftonville FC. Een unieke kans om Solitude te bekijken, het historische oude stadion dat al tijdenlang op de nominatie staat gesloopt te worden.
Rondleiding door Solitude
Bijna iedere lezer hier zal bij stadions in Belfast bijna onmiddellijk denken aan The Oval. De thuisbasis van Glentoran is bijna unaniem het meest geliefde stadion onder groundhoppers. Maar in de schaduw van The Oval herbergt Belfast nog meer mooie stadions. Zoals bijvoorbeeld Solitude. Sinds 1890 in gebruik voor voetbal en daarmee het oudste stadion van Ierland. Een passende locatie voor de oudste club van Ierland. Trekpleister van het stadion is de hoofdtribune. Nadat in 1949 het origineel in vlammen was opgegaan na een bekerwedstrijd tussen Glentoran en Linfield, werd de huidige tribune een jaar later herbouwd. De onderste ring bestaat uit staantribunes, met erboven een grote zittribune. Al jarenlang staat Solitude op de slooplijst, maar voorlopig bestaat het nog altijd.
We komen al ruim voor de wedstrijd aan om een kijkje te nemen rondom het stadion. Het geluk is aan onze zijde, er staat een hekje open. Zo wandelen we stiekem Solitude binnen, maar worden al snel aangesproken door een man van middelbare leeftijd. Dit kan twee kanten op. Enkele minuten later wandelen we de kleedkamer van Cliftonville FC binnen. In plaats van weggestuurd te worden, krijgen we een rondleiding aangeboden. In het Noord-Ierse voetbal kan dat nog, een uur voordat er afgetrapt wordt. Na een rondleiding waarin we meer horen over de lange 140-jarige historie van Cliftonville, en de vele schitterende Europese affiches, en alle hoeken van het stadion gezien hebben is het al bijna tijd voor de wedstrijd.
Top of the league
Waar de geschiedenis van het Noord-Ierse voetbal grotendeels bepaald wordt door Glentoran en Linfield, is het sportieve momentum de afgelopen 10 jaar wat aan het verschuiven. Zo wist Crusaders, de rivaal van Cliftonville, driemaal de titel te grijpen. Ook Cliftonville wist zichzelf in 2013 en 2014 tot kampioen te kronen. Dat is inmiddels al weer enkele jaren geleden, en laat gelijk zien waarom de wedstrijd tegen Ballymena United van vandaag zo belangrijk is voor The Reds. Met een overwinning kan Cliftonville namelijk naar de eerste plek op de ranglijst stijgen. Dat zal dan wel moeten gebeuren op een van de lelijkste stukjes gras die we in tijden hebben gezien. Dit kunstgras zou zelfs de gemiddelde Nederlandse club het schaamrood op de kaken geven. Het is ook gelijk het enige nadeel aan het schitterende Solitude. De hoofdtribune ziet er schitterend uit. Het mos groeit op de daken en het bovenste gedeelte is onbegaanbaar verklaard.
Om te kunnen genieten van het uitzicht kiezen we voor een plekje op de korte zijde. Wat wel even vergeten was, toen we kozen voor een tripje naar Belfast, was het weer in Ierland eind november. De gehele wedstrijd lang vriezen we, ondanks onze winterjas, bijna dood. Één rij boven ons zit een Noord-Ierse jongeman zonder problemen in zijn korte broek de wedstrijd te bekijken… Van het spel krijgen we het overigens ook niet warm. Het niveau is niet alleen bedroevend, de wil om doelpunten te scoren lijkt ook compleet afwezig. Één enkel doelpunt in de 50e minuut blijkt uiteindelijk genoeg voor de thuisploeg om de winst binnen te slepen. En zo eindigt dit bezoek, terwijl het “we’re top of the league” van de tribunes van het historische Solitude af rolt.
