Doellijntechnologie

Ere wie ere toekomt. Commentaar op moderne ontwikkelingen in de voetballerij is niemand vreemd, zeker gezien deze ontwikkelingen vaak het welzijn van de supporter naar de achtergrond doet verdwijnen. Dat ontwikkelingen in het betaalde voetbal niet direct slecht nieuws hoeven te betekenen, zagen we afgelopen zondag.

In een volgepakte Kuip zagen de supporters hoe eerst een doelpunt van Manu werd afgekeurd, om even later de kopbal van Immers wél goed te keuren. En dit allemaal op basis van doellijntechnologie waarover steeds meer clubs in Nederland tegenwoordig beschikken. Na beide gevallen kreeg de kijker thuis precies te zien waar de bal belandde en of de beslissingen correct waren. En wat bleek; beide keren faalde de technologie niet en bleef dus ook het arbitrale trio gespaard.

We beginnen er langzamerhand al bijna aan te wennen, maar de komst van doellijntechnologie is eigenlijk niet zo vanzelfsprekend. De heer Sepp Blatter (die van dat WK in Qatar) vond doellijntechnologie tot een paar jaar terug nog ‘onzin’. Blatter meende dat de charme uit het voetbal zou verdwijnen als de scheidsrechter ondersteunt zou worden door hulpmiddelen als doellijntechnologie. Sepp Blatter, die een WK laat organiseren in Qatar met honderden dode werknemers tot gevolg, vreesde voor de charme van het voetbal. En dus liet de doellijntechnologie lang op zich wachten en wakkerde de discussie pas weer aan na de wedstrijd Duitsland-Engeland op het WK van 2010, toen een bal van Lampard onterecht werd afgekeurd en de Duitsers later de wedstrijd met 4-1 zouden winnen.

Nu, in het jaar 2015, begint doellijntechnologie zijn waarde te bewijzen. Een fantastische ontwikkeling in de voetballerij die het spelletje alleen maar eerlijker maakt. Een ontwikkeling zonder negatieve gevolgen voor de supporter. Het bestaat nog.

(foto: Joep Leenen / PRO SHOTS)