November 2006, Anfield Road, Liverpool. De bakermat van het voetbal, een droom die voor me uitkomt. Nergens is het voetbal zo mooi te beleven als in Engeland, ik wist het zeker. En wat is het prachtig, de pubs, het stadion, het ‘You’ll Never Walk Alone’. Ik zit niet aan de fanatieke zijde -‘ The Kop’- maar op de Anfield Road Stand aan de overkant. Het druilerige weer maakt het perfecte plaatje af. Dit is Engeland. Rechts achter mij zit een man, heerlijk in de wedstrijd, fanatiek en meelevend. Liverpool speelt niet goed, het dan nog modale Manchester City (hoe snel kan het gaan..) biedt kranig weerstand. Liverpool-goalie Pepe Reina speelt dramatisch en jaagt tot driemaal toe een uittrap over de zijlijn. De man achter mij wordt er gek van en gooit er een ‘Fuck’ en een ‘Cunt’ uit om zich te uiten. Niets aan de hand zou je zeggen, maar de steward van Block 127 schreeuwt vanaf de onderste traptrede “ Stop swearing sir, please stop swearing!”. Ik dacht dat er een grap werd gemaakt, dit kon toch niet waar zijn? In Nederland zou zo’n steward de lachers op zijn hand krijgen met zo’n opmerking. Maar niets blijkt minder waar: zonder protest houdt de supporter zijn mond. De match gaat verder en de zoveelste mispeer van Reina volgt niet snel daarna. “You fucking Spanish piece of shit!” De supporter had het niet meer, hij zag zijn club al op een bloedeloze brilstand afstevenen en hun keeper was het middelpunt van de malaise. De steward onderaan het vak is verdwenen, om een Bobby te halen, zo later blijkt. Samen benen ze op de boze supporter af en gebieden hem mee te komen. Op het vak is nauwelijks protest te horen. De man loopt met de twee gele jassen mee om onderaan het vak als een klein kind toegesproken te worden. Hij mag het nog één keer proberen. De rest van de wedstrijd heeft Pepe Reina nog minstens vijf ballen de tribunes ingeschoten, maar er reageerde niemand meer. De man zat als een dood vogeltje op zijn rode stoel, de mond gesnoerd en bedreigd met een stadionverbod. Ik zat er bij en ik keek er naar. Is dit die gevierde ‘Engelse aanpak’ waar de KNVB het altijd over heeft? En de zogenaamde voetbalkenners op televisie? Laat ze maar lullen, ik wist het vanaf dat moment zeker: Engeland als voorbeeld voor het Nederlands voetbal? No fucking way!
